Koetjes en kalfjes dagboek/blog
|
Mijn blog is eigenlijk een soort hoe beleef ik het platteland dagboek. Je vindt hier alles over mijn leven als boerin. Ik wil vertellen over hoe het echt is om te wonen op het platteland. Wat is er nou zo magisch? Of juist niet? Hoe weet je dat een koe moet kalven? Of dat je even niet moet vragen of manlief mee gaat shoppen? |
| 19:16:26 26/09/06 |
|
Tussen pizza, kind in bad, tassen uitpakken en klaarmaken voor een vergadering door (en ook nog de video instellen want ik wil de Gilmore Girls niet missen) even bericht dat we thuis zijn.
Boer verzuchtte: Ha, de polder! Toen we de dijk overstaken. En prompt begon de zon te schijnen. Boerinnetje knuffelde haar kleine katten plat, wasmachine draait op volle toeren en morgen hoor je de avonturen. Want ook op vakantie zagen we schapen, koeien, varkens en kippen. En die schapen werden nog gemolken ook! Moet nu vergaderen, tot later! |
| 21:36:10 22/09/06 |
|
De dag dat het interview over ikbenboerin in de Telegraaf komt, zit ik met koffer, boer en boerinnetje in de auto. Oma gaat ook mee, die heeft waarschijnlijk Viktor de hele weg op schoot. (voor meer info over Viktor, zie zijn weblog) |
| 07:58:14 22/09/06 |
 Het mag van mij nog heel lang zonnig blijven. Zonnig en licht. Zodat je na het eten nog lekker buiten kunt rondhollen. Boerinnetje het liefst op blote voeten, want gras kriebelt zo lekker tussen haar tenen... Als ze bovenop mij valt (ik bedoel eigenlijk dat ze zich met haar 15 kilo op mij laat storten) kraait ze van plezier. Katten drentelen om haar heen, de paardjes houden ons scherp in de gaten vanuit hun wei. Boer is gras aan het maaien in een wei verderop. De tractor hoor je zachtjes ronken op de achtergrond. De blonde haartjes van dochter in de zon, de wind die zachtjes door de bomen waait. Haar schelle lach als de katten hun staarten in haar gezicht duwen...De tijd staat even stil en dit moment lijkt eeuwig te duren. Vanavond ben ik verliefd op het platteland. Het mag van mij nog heel lang zonnig blijven. |
| 22:20:01 21/09/06 |
 copyright foto LelyWakker Dier vindt melkrobot OK! Vandaag een kop in het Algemeen Dagblad. Wij juichend aan de keukentafel. In onze stal melken we met 2 melkrobots. Dat zijn geen apparaten die praten (dat vragen sommige mensen echt aan ons) maar machines die zorgen dat de koeien op elk gewenst moment van de dag gemolken kunnen worden. Dus niet meer 2 x per dag met een melkstel onder het uier en een boer die in de melkput staat. Mijn boer ziet vooral de bovenkant van zijn koeien en op de computer in de stal wordt bijgehouden hoe de conditie van de dieren is. Als Hanne ineens minder melk geeft, of Berthe blijft wat te lang weg voordat ze naar de robot komt, staat dat netjes in de computer. En kan mijn boer extra aandacht besteden aan de dieren die dat nodig hebben. Wij zijn blij met onze robots. En het AD vertelt het hele verhaal, waarbij de journalist stelt dat de koe kennis heeft gemaakt met democratie door de robot. Fijn zeg, positief nieuws over de boeren, daar kun je niet genoeg van krijgen! De kanttekening in het verhaal is dat boeren die melken met robots hun dieren niet meer naar buiten laten, maar daar wil ik het een andere keer over hebben. Dat is namelijk een discussie die veel tijd in beslag gaat nemen en ik moet nu naar buiten, een koe uitlaten. Huh? Een koe uitlaten? Ja, daar zie en lees je binnenkort meer over! |
| 07:48:08 20/09/06 |
|
Bij het krieken van de dag (mooi woord vind ik dat) was ik al onderweg naar een vergadering voor de Abdij&Boerderijdag. Op zondag 1 oktober is het zover: 2 abdijen in Nederland (in Diepenveen en Berkel Enschot) zetten hun deuren open om mensen kennis te laten maken met het leven op en rondom de abdij. Een stiltewandeling in de tuin, een workshop gregoriaans zingen, een rondleiding langs de boerenbedrijven op het terrein... Ja, ook de boeren die op het terrein zitten, doen mee! We gaan het hebben over de meerwaarde van het platteland. Daarom heeft dit unieke evenement de titel gekregen: Spiritualiteit op klompen. Het is een feestje om naar Deventer te rijden, door het prachtige gebied te komen waar bomen en water en heuveltjes elkaar afwisselen. De bossen en de slingerpaadjes...het is zo mooi dat platteland. En het gekke is, als ik dan weer naar Flevoland rijd en ik zie de windmolens (ook al zijn het er wel ERG veel) dan denk ik toch weer bij mezelf: Ha, ik ben weer thuis. Ook al zijn die lange rechte wegen minder liefelijk, Flevoland is voor mij the place to be... |