Boerin in Beeld deel 3

» Boerin in Beeld » Boerin in Beeld deel 3

Die boerinnen...Het worden er steeds meer. Deel 3 van het archief. Scroll door naar onderen voor alle dames...
Boerin in Beeld:

Ondernemende vrouwen zijn er genoeg op het platteland. Een goed voorbeeld is Lisanne Oskam, 37 jaar, getrouwd met Jan en zelf actief met haar  Farm Visit. Lisanne heeft haar hart aan het platteland verloren. Nu ze zelf meer op het bedrijf doet en een eigen tak heeft opgezet, voelt ze zich steeds meer agrarisch ondernemer ofwel Boerin!

Lisanne, hoe steekt je gezinsleven in elkaar?
Ik ben getrouwd met Jan en heb 3 zonen, Daan van 5 jaar, Robin van 2 en Chiel van 5 maanden.

Ben je van oorsprong boerin?
Ja, ik ben op een boerderij geboren. Op dat bedrijf boert mijn broer met  ouders.

Welk bedrijf hebben jullie?
Wij hebben een melkveebedrijf. Op dit moment melken we zo'n 90 koeien. We zijn net gestart met de bouw van een nieuwe ligboxenstal voor 135 koeien en gaan dan ook over van een melkstal naar melkrobots. Er gaat dus het nodige veranderen.  Voor mensen die het leuk vinden om dit te volgen. Kijk binnenkort eens op mijn site www.farmvisit.nl, daar kun je de bouw binnenkort ook volgen.

Wat vind je leuk aan het leven op een boerderij?
Ik vind het heerlijk we de ruimte om ons heen hebben. Lekker de ruimte voor de kinderen om buiten te spelen.
Het is ook leuk dat er veel gebeurt op het bedrijf, veel aanloop van mensen voor het bedrijf, mijn schoonvader, een oude buurman. Gezellig! En het geeft ook veel vrijheid dat we allebei thuis werken.

Wat is minder?
Dat je wat verder van het dorp af woont. Je steekt niet zomaar even over naar een winkel of school. Het werk is natuurlijk nooit af, er is altijd wat te doen gaat. Daarnaast kan het heel vervelend zijn als je bijvoorbeeld niet weg kunt omdat er een koe moet kalven.

Noem je jezelf boerin? Ik word steeds meer boerin. Ik heb eigenlijk altijd buiten de deur gewerkt in een commercieel bedrijf en dan gaat er toch wel veel langs je heen van wat er op het bedrijf gebeurt. Ik zit nu ook in de maatschap en ben veel meer thuis, dus dan ben je automatisch meer betrokken. Daarnaast zit ik ook in het plaatselijke LTO bestuur en werk ik als kennismakelaar bij de MelkveeAcademie. Ik merk dat ik me erg thuis voel in de agrarische wereld. En ... ik ben erg druk met mijn bedrijf Farm Visit. Ik organiseer rondleidingen, arrangementen en workshops op de boerderij. Het is erg leuk om de "burger" een kijkje in de keuken van de boer te laten nemen.

Hoe heb je jouw boer ontmoet?
Via de plaatselijke PJGU vereniging. Die organiseerde vaak feesten en andere activiteiten en daar liep een erg leuke boer rond, Jan!
En eigenlijk was ik juist helemaal niet op zoek naar een boer, maar ... dan vind je hem juist. Maar ik heb gelukkig nog steeds geen spijt!

Herken je vooroordelen en hoe haal je die weg bij mensen?
Om je heen hoor je wel eens dat boeren "harde knoesters" zijn. En dat is in sommige gevallen natuurlijk ook wel zo. Die mensen zie je natuurlijk ook op tv of in de krant terug. Maar als ik om me heen kijk, zie ik ook heel veel moderne boeren die met veel plezier hun bedrijf leiden, maar daarnaast ook wel wat verder kijken dan de boerderij. En ik denk dat dat ook heel belangrijk is!

Wat is jouw droom voor je bedrijf?
Dat ik met net zoveel plezier als nu kan blijven werken en er natuurlijk een goede boterham mee kan verdienen

Heb je hobby's?
Lezen, achter de computer surfen, skieen.

Favoriete websites?
www.nu.nl, www.facebook.nl, www.twitter.com Volg Lisanne!
 
Lekkerste recept? Spagetti met gerookte zalm
Spaghetti koken
Champignons (250 gr) en uitje (1 ui) snijden en in een beetje olie bakken
Als dit gaar is, wat water en een zakje champignonsaus toevoegen.
Aan de kook brengen en even door laten koken. Ondertussen de gerookte zalm (250 gr) fijn snijden. Spaghetti afgieten en door de saus mengen en als laaste de zalm er doormengen. Lekker met een salade!
 
Nog een tip voor mensen die voor het eerst op het platteland komen kijken?
Boek een leuk arrangement bij Farm Visit!

En de tip voor nieuwe boerinnen?
Als je interesse in het bedrijf hebt, ga er dan bij zitten als er vertegenwoordigers of boekhouders langs komt. Daar leer je veel van.
Daarnaast vond ik het heel verhelderend om de boekhouding voor het bedrijf te gaan doen. Je ziet dan alles langskomen en komt dan vanzelf in gesprek over dingen die gebeurd zijn.

We gaan nog even over de landsgrenzen...onderweg naar Portugal en wel naar Mirjam Buil, getrouwd en trotse moeder van 3 kinderen. Mirjam mist Nederland niet echt, maar wel de....lees snel verder!!!

Hoelang ben je al boerin? Sinds 1999, bijna 12 jaar alweer.
Waar zit je met het bedrijf? Wij wonen in Elvas, dat ligt in Portugal. Wij hebben daar een melkveebedrijf: we melken 200 koeien en verkopen alle melk aan de melkfabriek.
Welke taken heb jij?
In de eerste jaren heb ik veel gemolken, ook toen de kinderen klein waren. Ze stonden met de kinderwagen in de melkput! Het bedrijf is gegroeid en we hebben nu 3 medewerkers. Ik melk alleen nog 2 of 3 keer in het weekend, dan verzorg ik ook de kalveren. Verder ben ik meer van de veeadministratie, de boekhouding en de vergunningen. Ik zorg voor de betalingen en bel naar de melkfabriek om om de melkcheque te vragen (ja, daar moeten wij té vaak achteraan bellen!). Een kalfje dat in Portugal geboren wordt moet schriftelijk opgegeven worden, die papieren moet ik laten stempelen bij de officiële instantie. Een aantal dagen of weken later kunnen de paspoorten afgehaald worden. Bewerkelijk, maar ach, zo spreek je nog eens iemand!

Waarom zijn jullie naar Portugal gegaan?
Mijn man had eerder een jaar in Canada gewerkt en wilde zich daar graag vestigen. We zijn er naar toe geweest en hebben allerlei provincies bezocht, maar de enige betaalbare bedrijven waren in noord Alberta waar het 6 maanden winter is, dat wilden we niet. Portugal is een mooi land, niet al te ver van Nederland en bood toendertijd mogelijkheden voor startende boeren zoals wij: van het spaargeld van mijn man kochten we het bedrijf en 35 kalveren en toen zijn we begonnen.

Hoe is dat voor jou als vrouw? En als boerin?
Toen ik mijn man leerde kennen, werkte ik in West-Afrika als landbouwkundig ingenieur. Hij had toen al plannen om een eigen melkveebedrijf te beginnen (en dus emigreren), maar ik twijfelde of ik wel fulltime boerin wilde worden. Ik kende het boerenbedrijf wel omdat mijn vader altijd op een melkveebedrijf heeft gewerkt. Toen ik terugkeerde heb ik eerst in NL gesolliciteerd en vond na een aantal administratieve uitzendbaantjes een functie die beter bij mijn opleiding paste. Ik vond de sfeer op de afdeling niet prettig en toen ze me bij personeelszaken vertelden over het op te bouwen pensioen na 30 jaar dienstverband, wist ik het zeker: dit wil ik niet. Na 2 weken heb ik alweer ontslag genomen en toen hebben we de sprong gewaagd naar Portugal.

Hoe kijken mensen in Portugal naar agrariërs?
Zuid-Portugal is oorspronkelijk een streek van grootgrondbezitters. Boeren waren mensen met aanzien, geld en veel personeel die het fysieke werk deden. Door de Anjerrevolutie in 1974 is het wel veranderd, maar de meeste Portugezen vinden het opvallend dat we ook zelf melken en zoveel uren maken. In het noorden van Portugal is de landbouw veel kleinschaliger en zie je meer familiebedrijven zoals we die in Nederland ook kennen.

Is er een binding met het platteland in Portugal?
Ja, er is wel een binding, niet zozeer met het agrarische, maar met de natuur. Mensen houden ervan om in de weekenden erop uit te trekken: picknicken, kamperen of jagen zijn zeer geliefd. Ook zie je steeds meer mountainbikers. Wat Portugezen graag doen is slakken zoeken en wilde asperges en nog meer groene planten die ik niet ken. Lekker voor in de soep zeggen ze dan.

Hoe zijn de consumenten daar? Ook in de weer met biologisch, vegetarisch, koeien in de wei, kortom: maatschappelijke thema's?
Biologisch, vegetarisch, koeien in de wei: hier geen issues, zeker niet in het deel van Portugal waar wij wonen. In Lissabon is wel een biologische markt en supermarkt. In onze omgeving vermarkten boeren hun eigen producten zoals olijfolie, olijvenpaté, wijn. Dat zijn stuk voor stuk prachtige produkten, maar de consument kiest toch vooral voor de goedkoopste producten, vergeet niet dat de lonen in Portugal een stuk lager liggen dan in Nederland. Het minimumloon ligt nog onder de 500 euro.

Hoe ziet jouw dag eruit?
Op een doordeweekse dag breng ik de kinderen naar school. Dan haal ik de post op en regel vaak wat administratieve dingen bij de bank (veel betalingen gaan hier nog per cheque ipv overboeking), de boekhouder of de instantie van de kalveren. Thuis doe ik de huishoudelijke dingen en verder ben ik bezig met de bedrijfsadministratie, wat ik trouwens niet vervelend vind om te doen. Ook mijn andere aktiviteiten (zie hieronder) houden me bezig. In het weekend melk ik en verzorg ik de kalveren. Kan ik meteen zien welke er van de melk af kunnen etc.

Vind jij jezelf een echte boerin?
Ja hoor, ik vind mezelf een echte boerin omdat mijn man en ik samen een boerenbedrijf runnen: beslissingen over investeringen nemen we samen.

Zie jij jezelf voor altijd in Portugal blijven?
Weet het niet, het is best een hard bestaan om een eigen bedrijf te hebben, zeker nu de melkprijzen te laag zijn in vergelijking met de productiekosten. Het geeft best veel zorgen om alles rond te breien. Maar dat is niet alleen in Portugal het geval; ik denk dat áls we zouden stoppen, we allebei een baan zouden zoeken in Nederland. Lijkt me super om vaste werktijden te hebben en de weekenden vrij. Maar dat zal niet een twee drie gebeuren hoor, ik vind het, ondanks de financiële zorgen, toch heel bevredigend om samen zo'n bedrijf draaiende te houden en steeds weer te streven naar verbeteringen voor het vee en onszelf.

Wat mis je aan Nederland? De HEMA en de fietspaden.
 
Wat doe je in je vrije tijd?
Ik ben actief in een netwerk voor nederlandse agrarische vrouwen in Zuid Portugal en ik zit in het bestuur van de Nederlandse school. Onze kinderen hebben 1 keer in de week Nederlandse les om naast het spreken ook goed te leren schrijven. Verder ontwerp ik websites. Mocht er nog een medeboerin zijn die haar producten of diensten op het internet aan wil bieden, neem maar contact op.

Welke websites bezoek je?
Sites over het lokale en landelijke nieuws, blogs en sites van andere boerenbedrijven. Facebook is tegenwoordig ook wel favoriet, ik ga binnenkort terug naar mijn oude werkplek in West Afrika, en heb via Facebook al aardig wat mensen teruggevonden. Ook online shoppen vind ik erg handig!

Waarom zit je op twitter? (volg Mirjam!)
Via een cursus "platteland en web 2.0" van het Netwerk Platteland heb ik twitter en Linkedin en nog andere webtools leren kennen. Via twitter laat ik weten wat er in mijn leven gebeurt, vaak gaat het over de boerderij. Je krijgt daar weer reacties op en zo ontstaan gesprekken. Als je wilt weten wat er getwitterd wordt over een bepaald onderwerp kun je daar op filteren, erg leuk. Ik volg nu al veel andere boerinnen die ook twitteren, zo had ik het vandaag met een boerin in de Achterhoek over de hoge investeringen die nodig zijn om een tweede tak te ontwikkelen zoals kaasmaken of ijsbereiding.

En heb je nog een lekker recept om met ons te delen?
Het is niet meer de tijd van het jaar, maar dit oliebollenrecept is zeker de moeite van het bewaren waard! De lekkerste oliebollen maak je zonder oliebollenmix, mét bier: 500 gram zelfrijzend bakmeel, 3 dl melk, 2 dl bier, 1 ei, zout, 100 gram krenten/rozijnen, 2 grote of 3 kleine appels (goudrenet) in kleine stukjes. Alles goed kloppen met een garde, het beslag kan meteen gebruikt worden (hoeft niet te rijzen).

Maaike de Man, 34 jaar, woonachtig in Frankrijk. Moet nog een beetje wennen aan het woord boerin, maar geniet van haar leven op het platteland!
En heeft ook nog een bijzonder recept voor soep te delen...

Maaike, hoelang ben je al boerin?

Haha, ik vind het nog steeds bijzonder om mezelf ‘boerin’ te noemen. Ik blijf voor mijn gevoel toch nog wel een stadsmeisje hoor!

Maar ik woon sinds ruim 1,5 jaar hier bij mijn vriend in Frankrijk op de boerderij.

Wat voor bedrjif hebben jullie?

Wij hebben een zoogkoeienboerderij, in ons geval een combinatie van fokkerij, zelf afmesten en ‘gewoon’ aan handelaren verkopen. Voor mij is dat nog steeds niet echt gewoon, ook al wist ik vanaf het begin wat vleesvee inhield. Maar dat bedoel ik met stadsmeisje; de wat oudere koeien heb ik niet zo’n band mee, maar ik wens de jonge stiertjes toch altijd even een goede reis en dat moet je natuurlijk niet doen, dan moet ik echt altijd even slikken.

Maar aan de andere kant denk ik dat je met zoogkoeien wel sowieso een wat minder hechte band hebt dan met melkkoeien; ik ben natuurlijk stapeldol op elk nieuw geboren kalfje, maar zowat alles gaat in het voorjaar naar buiten en komt in het najaar weer binnen. Na ruim 6 maanden geen mens dichterbij dan een afstand van 2 meter gezien te hebben, zijn ook de schattigste kalfjes gewoon schuwe beestjes geworden.

Ik heb trouwens voor de foto proberen te poseren met onze oudste koe (17 jaar) maar dat is me een eigenwijze! Die is alleen geïnteresseerd in aardappeltjes en ander lekker voer. En als ze ergens heen wil doen ze dat heel rustig en statig maar laat zich door een mens niet tegenhouden!

Waarom ben je naar Frankrijk vertrokken?

Omdat ik verliefd werd op een Nederlandse boer die daar al zat. Hij wilde natuurlijk het liefst het ouderlijk bedrijf overnemen maar dat was te klein en er was geen mogelijkheid om op die locatie te groeien. Dus na lang wikken, wegen en zoeken heeft hij besloten om het bedrijf wel voort te zetten, alleen op een andere locatie; hier in Frankrijk in de Charolaisstreek (ze hadden van thuis uit Charolais)

Hoe ken je jouw eigen boer?

Via een datingsite….. Niet heel romantisch maar we hebben nu ruim de tijd om dat romantische weer in te halen!

Hoe bevalt het leven als boerin (godin) in Frankrijk?

Prima en heerlijk. Het was natuurlijk enorm wennen; geen supermarkt op 5 minuten lopen, geen Hema.. Stom he, dat mis ik het meest; zo’n winkel waar je precies weet wat je er kan krijgen! Hier is de keus enorm beperkt, vrij duur en vaak ver weg)

Maar kort samengevat: de eerste winter kwamen de muren op me af en vloog ik van ellende af en toe de gordijnen in, maar nu ik beter weet hoe alles reilt en zeilt heb ik goed mijn eigen weg gevonden op het bedrijf en geniet ik zowat van alles! Dus ook in de winter, al is die vaak grijzer, langer, kouder en natter dan in Nederland.

Hoe zijn de verhoudingen stad/platteland in Frankrijk eigenlijk?

Voor mijn gevoel is het platteland voor de Fransozen belangrijker dan voor de Nederlanders. Er is hier natuurlijk ook veel meer platteland. Bij ons is de eerste beetje stad (te vergelijken met Zwolle of Groningen) een uur rijden.

De Fransozen zijn wat chauvinistischer dus willen ook liever eten en drinken wat in hun eigen land gemaakt is. 

Wat is jouw mooiste moment van de dag?

Elk moment. Als ik ’s ochtends de stal in loop ben ik blij om de beesten weer te mogen voeren en als ik na een uurtje of 2 klaar ben, ben ik ook blij dat ik weer iets anders mag doen.

Maar misschien is het mooiste om koeien die in de wei staan te controleren; dan voel ik me zo rijk; lekker in het zonnetje door het weiland struinen.

Zou je iets anders willen zijn dan boerin?

Nee!

Wil je uiteindelijk in Frankrijk agrarisch ondernemers blijven of.....

Ja! Misschien later, als de boel wat meer op orde is ook wel iets met een huisje verhuren hoor, maar dat is meer omdat ik de prachtige omgeving graag wil delen met andere mensen, ik gun het iedereen om het leven op het platteland mee  te maken.

Heb je nog een lekker recept voor de boerinnen in Nederland? 

Ik ben niet zo’n koker. Ben meer van het ‘makkelijk’ scoren. Bijvoorbeeld de supertip van mijn schoonzus om je zelfgemaakte appelmoes een twist te geven door er geraspte sinaasappelschil door te mengen.

Ook ben ik dol op slasoep: Een krop sla in stukjes scheuren, schoonmaken en met het aangehangen water een uurtje laten pruttelen. Dan fijnmaken met de staafmixer, water, bouillon (en evt om te binden een aardappel in stukjes) erbij, even laten koken en vlak voor het opdienen een scheutje slagrom. Heerlijk en simpel.

Waar struin jij rond op internet?

Ik kijk graag op een site als landleven.nl vanwege de leuke recepten (vlierbloesemsiroop is ook zo leuk makkelijk scoren!), heb een tijdje op een forum rondgehangen voor vrouwen die met een boer leven maar de sfeer daar vond ik echt verschrikkelijk dus voor mij geen forums meer!

(Waarom moeten mensen toch altijd klagen? En ja, schoonmoeders zijn soms moeilijk maar je gaat toch niet in het openbaar je schoonouder met de grond gelijk maken??) En ik vind het wel leuk om blogs van mensen te lezen, vooral blogs van mensen die leuke tips hebben voor de moestuin, leuke recepten en creatieve zelfmaakdingetjes. 

---

Aafke van Tilburg, getrouwd met Jan en samen een biologische melkgeitenhouderij en akkerbouw bedrijf van 40 hectare.

Drie kinderen, veel geiten, veel werk: Aafke houdt niet van stilzitten. Hun uien zijn te koop via internet want Aafke en Jan zitten in een collectief waarbij je producten van het land kan bestellen. Biologisch goed!  (.nl natuurlijk)

Hoe lang ben je boerin?

Ik ben op mijn 17e voor het eerst met de landbouw in aanraking gekomen. Ik heb twee jaar op een boerderijtje in Noorwegen op kinderen gepast en dagelijks op de boerderij gewerkt. Toen was het al een echt boerinnen leven.

 

Wat is een boerin volgens jou?

Een boerin is volgens mij iemand die meewerkt op de boerderij. Niet alleen de administratie (wat ik trouwens helemaal niet doe) maar ook “buiten”. Een boerin is gauw een manusje van alles. Echt stoer zou ik het vinden om een vrouw te zien die helemaal zelf een bedrijf zou runnen, die zijn er vast ook wel.

 

Waarom heb je voor dit beroep gekozen?

Na twee jaar op de boerderij in Noorwegen had ik de smaak helemaal te pakken. Daarna deed ik wel nog een creatief jaar met weven, wol spinnen en verven en leerlooien e.d Maar toen het voorjaar werd vond ik het niet leuk om alsmaar binnen te zitten. Toen besloot ik dat het een agrarische opleiding moest worden. Ik heb toen de Warmonderhof opleiding gedaan in Dronten voor Biologisch Dynamische Landbouw. Daar heb ik nog een jaar gewerkt in de zogeheten Hofzaal. Daar kookte ik voor de leerlingen in de zomer  en de zaal verhuurde ik voor vergaderingen, feesten en bijeenkomsten. Ook toen zag ik mensen buiten aan het werk terwijl ik binnen bezig was. Toen wist ik het zeker, ik moet op een landbouwbedrijf aan het werk.

 

Wat maakt het bijzonder, leuk, interessant?

Ik hou heel erg van werken. Als ik weinig werk krijg ik gauw een onbestemd gevoel. Ik ben vooral van het praktisch werk, bij administratieve werkzaamheden begin ik voor me uit te staren. Ik hou heel erg van plannen in mijn hoofd hoe ik iets doe, het meest praktisch en logisch, in welke volgorde enzo

Naast de geiten en de akkerbouw heb ik ook mijn moestuin en een tunnelkas. Ik hou heel erg van alles zelf doen en maken, wat voeding betreft. Ik maak dus ook graag jam en vries groenten in. Ik heb al wel eens voor een jaar rond aan tomatenpuree in kunnen vriezen.

We hebben nu ook drie kinderen en ik vind het prachtig te zien hoe zij weten wat er allemaal op de boerderij gebeurt. Er zijn zoveel kleine kinderen die eigenlijk niet weten wat hun ouders voor werk doen.Ik vindt het ook erg leuk dat ik veel kan leren van mijn man. Schoffelen en op de kuil rijden doe ik niet maar al het andere trekkerwerk kan ik wel.

 

Wat zijn de mindere kanten van het boerinnenleven?

Tijdens het melken kom ik er soms niet meer uit, de negatieve gedachtenstroom gaat dan maar door en door. Toch ben ik geen mopperkont hoor. Het komt denk ik ook omdat de kleintjes er nu zijn: Het werk op de boerderij is er niet minder om geworden dus mijn man moet daar meer doen. Terwijl ik het juist altijd een beetje eerlijk verdeeld wil hebben.
Alleen het huishouden en bij de kinderen zijn geeft mij geen voldaan gevoel. Ik probeer dus nog zoveel mogelijk mee te doen. Ik melk s’ochtends met de kleine die schommelt in de maxi cosi in de melkstal. Soms melk ik met drie kleintjes om me heen, maar de melktijd is wel bijna 2,5 uur per keer.

Mijn man en ik willen altijd wat te veel. Vorig jaar leverden we nog veel groenten; uien aardappelen en boswortel aan onze gezamenlijke webwinkel Biologischgoed.nl

Maar het kwam er vaak op neer dat er na elf uur s’avonds nog op de knietjes aardappels geraapt moesten worden.

 

Welke vooroordelen zijn er over het boerenleven?

Als mensen een ziek dier zien hebben ze vooral de neiging om daar naar te blijven kijken. Ook begrijpen ze vaak niet dat niet alle lammetjes gewoon bij de moeder kunnen blijven.Ook vragen veel mensen ons;  Waarom maak je geen kaas? Waarom heb je geen winkeltje aan huis?  Ze zien niet dat we hiermee ons zelf al regelmatig nachtwerk bezorgen. Ik denk dat mensen gauw denken dat het eenvoudig werk is dat je doet als boer. Zo van, ik melk wel even, dan plop ik die dingen wel even aan de spenen.

 

Hoe neem je vooroordelen weg?

Je kunt aan een geïnteresseerd persoon veel uitleggen. Dan komen  ze er snel achter dat er veel bij komt kijken. Het leuke is op een boerderij is dat je gewoon ook mensen op bezoek kunt hebben tijdens je werk. Zo heb ik al menig familie lid bekent gemaakt met hoe je geiten melkt.

Er valt zoveel te vertellen over het vak maar je kunt  toch niet alles uitleggen. Tuurlijk is het mooier om alle lammetjes bij hun moeder te houden maar er komt ook een harde zakelijkheid bij kijken.

 

Wat is je lievelingsseizoen?

Het voorjaar! Vol nieuwe plannen, nog vol goede moed. Genietend van het mooie warme weer (hopelijk) waar je dan nog meer van geniet dan wanneer het in de zomer warm weer is.

 

Heb je een favoriete geit?

Ik heb op dit moment geen favoriete geit. Tijdens de lammerperiode wil ik wel eens een gekleurd lam erg leuk vinden. Mijn dochtertje ook natuurlijk, die dan iedere dag tussen de lammeren te vinden is. Soms hebben geiten wat excentriek gedrag wat ik kan waarderen maar op dit moment doen ze allemaal normaal.

Ook denk ik dat als ik maar 4 geiten zou hebben dat ik dan wat meer zou genieten van een geit als gezelschapsdier.  Nu ben ik allang blij als ik ze allemaal weer gemolken heb.

 

Een mooie herinnering aan je leven als boerin is….

Ik ging voor mijn opleiding stage lopen in de Noordoostpolder bij eko boerderij De Eerste. Ik heb daar 6 maanden achtereen een heerlijke tijd gehad. Zorgeloos, heel afwisselend werk, bij hele leuke mensen. Elke dag weer deed ik daar heel erg veel verschillende dingen; kaas maken, boter en karnemelk, yoghurt maken en in flessen

gieten, de kaasopslag verzorgen, voor de kalfjes zorgen, voor varkens zorgen, de tunnelkas bij houden(komkommers), eieren rapen, koeien melken, met heel veel mensen kleine pakjes hooi en stro van het land halen en inschuren, in de tuinbouw werken, voederbieten van het land halen voor de koeien, vlees inpakken, eten koken voor iedereen enzovoorts.

 

Wat wil je mensen vertellen over het platteland in 1 zin?

Als je een goed gevuld leven wilt kun je prima in de land- en tuinbouw terecht.

 

 

 

 

Deze keer Petra! Getrouwd, 3 zoons, 1 dochter (opvolger zit er wel tussen! dochter gaat voor dierenarts)
Petra is een bezige bij, boerin en verpleegkundige. Maar ook in touw met kinderfeestjes, boerderij-uitje, van plan een studie op te pakken. Petra leeft met hart en ziel op hun bedrijf in Overijssel...

Ben je van oorsprong boerin?

,,Nee, ik ben niet opgegroeid op een boerderij. Wel boeren in de familie en omgeving,  waar ik vandaan kom, Asperen, gemeente Lingewaal. Toen ik in de verpleging ging, kwam het nog weleens voor dat ik in mijn witte uniform achter een koe stond om een kalfje te helpen op de wereld te komen.

 

Welk bedrijf hebben jullie?

,, Wij hebben een melkveebedrijf (erve hiltjesdam, de koote), met mooie rode holsteiners.’’

Wat vind je leuk aan het leven op een boerderij?

,,De vrijheid, omgang met de dieren en het feit dat je man altijd thuis is vind ik ook een groot pluspunt. Je staat immers niet overal alleen voor. Als het nodig is , is manlief in de buurt. Een gesprekje op school, bezoek aan arts of tandarts het kan allemaal samen. En hoewel ik een zelfstandige vrouw ben met een behoorlijke dosis zelfredzaamheid, is dat soort dingen toch wel fijn.’’

Wat is minder?

 ,,Tja, als ik echt wat moet noemen, koekalverij in een ijskoude nacht…(kan ook wel weer romantisch zijn hoor)

Maar vooral zo één aan het eind van de nacht zodat je niet meer terug naar bed kan maar direct door met melken mag.’’

Noem je jezelf boerin? Zo ja, waarom? 

,,Natuurlijk noem ik mezelf boerin. Meestal op mijn werk in de wijkverpleging zeggen ze de boerinzuster als ze mijn naam niet weten. Ik ben trots op het boerin zijn als ook op het werk in de verpleging. Zelf zeg ik altijd dat het niet zoveel uit maakt of je ‘s morgens op zaal komt en zegt: 'Goedemorgen dames!'of je komt de stal in en zegt: 'Ha, meiden!"

Zowel mensen als dieren hebben hun nukken, hebbelijkheden en onhebbelijkheden.

Alleen anatomisch is er wat verschil hè?!’’

 

Hoe heb je jouw boer ontmoet?

,,Voor mij een weet en voor jullie een vraag, haha er moet nog iets te gissen blijven!’’

 

Heb je weleens gehoord van vooroordelen over het platteland?  

,,Ik ken een boerin die een varkensbedrijf heeft en zij vertelde dat haar kinderen niet zoveel te spelen worden gevraagd. Omdat de varkenslucht overal doorheen trekt, ook al was je kinderen en kleding nog zo goed…dan nog ruik je het. Dat vond ik sneu om te horen en eigenlijk ook heel kortzichtig. Ik denk dat het heel veel uitmaakt hoe je er zelf mee om gaat. Laat maar zien dat je trots bent op het boerenleven.

Tenslotte is het gezegde; "je moet wel weten, zonder boeren geen eten', nog steeds een waarheid als een koe.

En trouwens…Of je nu putjesschepper op zee bent of directeur van een failliete bank; het doet er gewoon niet toe!’’

 

Wat is jouw droom voor je bedrijf?

,,Zoon Jonathan wil in de toekomst het bedrijf overnemen, voor die tijd zou ik graag wat moderniseren en uitbreiden.’’

Heb je hobby's?

,,Heel veel! Een paar dingen dan: Ik geef catechese aan 12 en 13 jarigen van onze hervormde gemeente te Rijssen.

Op ons mooie bedrijf organiseer ik kinderfeestjes zie www.kooterssteeistegek.nl Verder ben ik pas begonnen met familiefeesten, vrijgezellenfeesten en bedrijfsuitjes op ons bedrijf. Zie hiervoor www.boerderijuitje.nl en klik Erve Hiltjesdam (Overijssel) aan. Verder mag ik graag recepten voor bakken en koken uit proberen, hou ik van lezen en handwerken en als ik een huisartsenpraktijk kan vinden voor een werk/stageplek ga ik in oktober voor praktijkondersteuner in de huisartsenpraktijk een studie volgen.

 

Nog een tip voor mensen die voor het eerst op het platteland komen kijken? Of voor nieuwe boerinnen? 

,,Wees niet bang voor vieze handen en/of kleren. Pas je kleding aan, ga niet met hoge hakken en kwetsbare kleding de stal in, maar trek iets aan wat tegen een stootje kan en goed gewassen kan worden. Maar bovenal GENIET-GENIET-GENIET!!!

 

En aspirant boerinnen stel je hart open, niet alleen voor manlief maar ook voor zijn bedrijf, dat nu van jullie samen is. Ga eens mee met hem, vraag de oren van zijn hoofd en stort je met hart en ziel erin. Een boer heeft een boerin naast hem nodig en voel je daar niets voor...Wel voor hem toch?

Dus toon dan in ieder geval belangstelling en je hoeft ook niet in alles mee te helpen, maar zoek wel een balans. Jij een beetje op de boerderij al is het maar de moestuin of het kleinvee en hij een beetje in huis, zo vul je elkaar aan en krijg een prachtig bestaan.

 

Favoriet recept van Petra

Stoofpeertjes met kruidnagel in de wijn gekookt

Schil de bredero's en maak er partjes van.
Doe de partjes in een pan met zoete rode wijn.
Hang er een thee-ei in waar je de kruidnagel in doet. Hoef je later niet te vissen en is veel lekkerder dan gemalen kruidnagel. Doe er kaneel en suiker bij en breng het geheel aan de kook. Laat het daarna zachtjes pruttelen tot de wijn is ingekookt en de peertjes donker rood. Heerlijk als dessert, bij gele vla of vanilleroomijs of bij rijst of aardappelen(gekookt), met draadjes(rund)vlees lekker lang laten sudderen in half roomboter, half margarine met een paar blaadjes laurier erbij. Om je vingers bij op te eten. En dan zelfgekookte custard met kaneelappeltjes toe.

TIP: maak wat peertjes in, lekker makkelijk als je onverwacht visite krijgt of snel klaar wil zijn. Pak bv een appelmoespot  en kook deze uit, ook het deksel.

Zet deze onderste boven op een schone theedoek.

Wanneer de peertjes goed zijn draai je de pot om en giet de gloeiend hete peertjes tot de rand toe in de pot.

Tip: zet er een lepel in zodat die de eerste warmte opvangt en de pot niet barst.

Lepel verwijderen en deksel erop.

Pot omdraaien en af laten koelen.

 

Deze keer Brenda Boon, 32 jaar, getrouwd met Jan en actief op het bedrijf samen met manlief en schoonouders. Mestvarkens, melkkoeien en mestkalveren. Groeide in het bedrijf na geboorte van haar zoon. Heeft ondertussen 2 kinderen van 7 en 4. Houdt van musical en film maar heeft daar te weinig tijd voor.

,,Bij ons zijn de taken goed verdeeld, we doen ons eigen ding: Mijn schoonvader voert de varkens, Jan melkt de koeien en mijn schoonmoeder en ik doen samen de mestkalveren. We zijn nu een nieuwe schuur aan het bouwen voor de koeien. We gaan van een grupstal naar een ligboxenstal. En dat is nog een heel project.''

,,Ik werkte altijd buiten de deur totdat onze oudste zoon werd geboren. Ik ging langzaam aan steeds meer werk doen. Maar het was nooit mijn bedoeling boerin te worden. Mijn moeder zei altijd "Trouw nooit met een boer, want die hebben nooit tijd". Zij kon het weten want ze is wel een boerendochter en ik helemaal niet.''

,,Ik ben nu nog wel actief in de oudercommissie/cliëntenraad van de peuterspeelzaal. En ik vind het leuk om vrijwilligerswerk op school te doen. Ik ben nog graag bezig met andere dingen buiten het bedrijf om, al komt het daar te weinig van. Ik zou wel wat meer mijn eigen ding willen hebben, maar de boerderij gaat altijd voor en dat is weleens lastig.''

,,Mijn boer Jan ontmoette ik tijdens het uitgaan in Achterveld. Daar zat discotheek de Klaveet, nu alleen nog voor bruiloften en partijen, maar toen was het daar ieder weekend feest. Verliefd worden op een boer is 1 ding, maar wennen aan het platteland is weer een heel ander verhaal. Ik werkte in een drukke supermarkt en nu kwam ik thuis te zitten met een kind. Ik vond het erg stil. Maar nu ik ben ingeburgerd zou ik echt niet meer weg willen. En ik woon lekker dichtbij een dorp, 3 minuten fietsen en we zijn er.''

,,Mijn levensmotto als vrouw en niet speciaal als boerin: Wees eerlijk en blijf met elkaar praten!''  

 

 

Boerin in Beeld:
Amelia, 35 jaar, man Raymond en kinderen Toby en Quinty
Met haar man runt ze een varkensbedrijf dat groeit naar 650 dieren. Amelia woont met haar eigen boer (ontmoet in de disco) en 2 kinderen ergens tussen Raalte en Deventer.

Hoelang ben je boerin?
,,Nou, vrouw van de boer ben ik sinds 2002. En we wonen nu bijna een jaar op het bedrijf. Ik wilde op de lagere school al boerin worden, dus mijn wens is uitgekomen. Maar ik werk ook naast de deur, in het ziekenhuis van Deventer. Daar ben ik sterilisatiemedewerker.

Wat zijn de vooroordelen die jij tegenkomt als boerin?
 ,,Vooroordelen zijn het niet. Maar wel de negatieve manier waarop we in het nieuws komen als het over onze bedrijfstak gaat. Schaalvergroting, megabedrijven...Volgens mij moet je er gewoon aan meedoen om je hoofd boven water te houden en een boterham op je bord te hebben. Als ik negatief gepraat hoor, probeer ik dat wel om te buigen. Ik probeer mensen duidelijk te maken dat het platteland iets is waar mensen niet buiten kunnen.''

 

Wat is leuk en minder leuk aan het boerin zijn?
,,We leven in vrijheid. We zitten niet als pieren in een potje zoals in de stad. Dat vind ik het grootste voordeel. Minder leuk is dat je altijd bezig kunt zijn met je werk. Even ertussen uit is lastig, dat moet je allemaal heel goed regelen.''
 

Heb je wat met varkens?
,,Zeugen niet, maar de biggen vind ik wel leuk''

Wat valt jou op in je omgeving?
,,Dat mensen van buitenaf op het platteland komen wonen en dan geen ruimte laten voor de boeren. Als je tussen de boeren gaat wonen kan het soms stinken. Ook als het de mensen even niet uitkomt. Dat is nou eenmaal de consequentie van het leven op het platteland.

 

Wat zou je in 1 zin willen zeggen over je leven als boerin?
,,Het is heerlijk maar vermoeiend om boerin te zijn maar je krijgt er zoveel voor terug, de natuur, de stilte en de beestenbende om je heen.''

---

Deze keer 2 bijzondere boerinnen uit Creil. Naast de administratie voor de bedrijven hebben ze van hun hobby ook hun werk gemaakt. De dames zijn de webwinkel Groeten uit Creil gestart. Ze maken vrolijke rokken, mooie tassen, lieve knuffeldoekjes en hebben ook nog een neusje voor prachtige broccante meubeltjes...Smullen geblazen op die site! Maar hoe zijn de boerinnen er eigenlijk zo bij gekomen? Lees het verhaal van Carla en Ellen!

Carla in haar geliefde tulpen
        
Carla, getrouwd met Riny en moeder van zoon en dochter, hebben aardappels, uien, suikerbieten, witlof en gras voor koeien. Carla voert de administratie, maar dat is eigenlijk maar een heel klein deel van haar dag...

 

,,Ik was al wel bekend met het boerenleven, of meer met de drukke perioden doordat mijn vader een verwerkingsbedrijf van o.a. wortelen en tulpen had. Dus óók bekend met het gegeven dat er in de zomer geen tijd was, en nu dus nóg niet is, om op vakantie te gaan. Gelukkig zijn de wintermaanden iets rustiger, zodat we dan ruimschoots aan onze trekken komen! En zon kun je ook dán opzoeken, nietwaar?!''

Genieten
,,De zomervakantie gebruiken we dan om heerlijk te genieten van de ruimte op het boerenerf! Trampoline, kippen, een skelter, bomen om in te klimmen, wat willen we nog meer, daar kan toch haast geen speeltuin tegenop! Als mama dan af en toe nog voor een ijsje zorgt is het feest helemaal compleet!

Ik ben eigenlijk de joker van het bedrijf, dat zeg ik wel eens gekscherend tegen mijn man. Even spuitmiddelen halen, tulpenkoppers halen en brengen, koffie zetten en vooral ook op het land brengen, papieren naar de boekhouder sturen, eerstedagmeldingen doen (voor de nieuwe medewerkers), de hele papierhandel invullen die helaas hoort bij het hebben van gelegenheidswerkers, tulpenkaartjes printen… Dat allemaal zodat manlief en zijn broer, waarmee we in maatschap zitten, door kunnen met hun werkzaamheden. Dat mijn werkzaamheden dan wél stilliggen vergeten we voor het gemak maar even!!  Maar wat is het genieten wanneer je in de oogsttijd met een hele club aan tafel zit, of buiten koffie zit te drinken!''

 

Meer dan moeder en boerin
,,Toen de kinderen wat groter werden en hun wereld met vriendjes, sporten, clubjes ook groter, merkte ik dat er méér is als alleen achter de dampalen zitten. Ik koos voor naailes en daar zat Ellen ook. Zij was de grote zus van een vriendinnetje van vroeger. Het klikte toen en nu weer, we zijn samen een webwinkel met bijzondere eigengemaakte topjes, rokken en tassen begonnen. Dat is spannend, maar ook ontzettend leuk. De bestellingen lopen en we groeien elke keer een beetje.! We riepen in het begin: een baan voor drie dagen in combinatie met getrouwd zijn met een boer is ons teveel, maar ondertussen zijn we haast de hele week druk met ons winkeltje...
Toch haal je hier ook weer veel energie uit, en wat écht een voordeel is: je kunt het vanuit je eigen huis doen. Wat de toekomst ons brengen zal weet niemand, daarom genieten we van het nu!''

 

Ellen met haar honden

Ellen, partner van Arrie, moeder van 3 kinderen. Studeerde in de stad, werkte in de hulpverlening, belandde uiteindelijk toch fulltime op het platteland (woonde als kind ook op de boerderij) Bouwde zelf de mooiste hutten en genoot van de ruimte en vrijheid, ziet dit nu terug bij haar kinderen.

,,Toen ik nog maar 1 kind had, bemoeide ik me weinig met het bedrijf. Ik had een baan, dus leefde in een totaal andere wereld. Toen ik zwanger werd van onze derde, kreeg ik sterk het gevoel dat ik moest stoppen met werken buiten de deur. Ik kon mijn tijd op het bedrijf goed besteden aan de administratie en de aanloop die een druk bedrijf met zich meebracht. Ik heb nooit spijt gehad van die beslissing.''

Eten op de dijk

,,Het leuke van de boerderij vind ik de rust en de ruimte, het gevoel van vrijheid. We wonen aan het IJsselmeer, en bij mooi weer binden we de pannen achter op de fiets, crossen met zijn 5-jes naar de dijk, hijsen onze pannen en borden naar boven, en genieten daar van ons openluchtdiner!

Ook de kinderen vinden het heerlijk om hier te wonen. Ik zie ze dezelfde dingen doen als wij vroeger. Hutten bouwen, kleine beestjes vangen, graven, fietsen en rolschaatsen op het erf. Ze moeten 5 kilometer fietsen naar school, maar vinden dat geen probleem. Ook het gebrek aan vriendjes en vriendinnetjes binnen handbereik wordt niet als problematisch ervaren. Wat ik wel jammer vind is weinig tijd voor zomervakantie. In de oogst heb je altijd mensen op je erf. En als moeder moet je altijd alert zijn op de kinderen in de tijd van de oogst. Gevaar is overal, je moet je kinderen constant in de gaten houden met al die rondrazende tractors.''

 

 

Groeten uit Creil
Eigenlijk begon het allemaal voor hobby en voor het plezier. Waarom zouden we onze zelfgemaakte spullen eigenlijk niet gaan verkopen? Ja, dan gaat het ineens rollen: Je krijgt je eerste bestelling, en nog één en nog één. En heel veel enthousiaste reacties. Het verzoek of je op een Fair wil staan. Het verzoek of je iets aparts kan ontwerpen én maken. Of je bepaalde artikelen in je collectie wilt opnemen. En of je misschien wat voor jongens wilt bedenken. Er was zelfs iemand die vroeg of we ook rokken voor boerinnen gaan maken?!! Dit hadden we vooraf nooit kunnen bedenken! We houden ons wel vast aan ons standpunt: Als we het morgen niet meer leuk vinden, gooien we onze webwinkel dicht. We willen er vooral plezier in houden.''

Nieuwe plannen
,,Onze klanten komen uit het hele land. Met name de topjes voor de meisjes zijn erg populair. We vinden het leuk om die topjes allemaal eigenzinnige namen mee te geven, dat doen we ook met de rokjes trouwens! Ondertussen zijn wij eindelijk toegekomen aan onze ‘brocante hoek’. Voor de toekomst denken we aan workshops tassen maken en stoelen bekleden. We zijn onze collectie aan het uitbreiden en maken vooral wat we zelf leuk vinden. Iedere dag hebben we weer meer inspiratie en we blijven elkaar bestoken met nieuwe ideeën. Het is echt een feest om met dit werk bezig te zijn.''

---

Deze keer Boerin Anja van de Wetering, getrouwd met Henk, drie kinderen. Behalve een eigenhandig opgebouwde kalver- en varkenshouderij, hebben Anja en Henk twee appartementen en drie bedrijfshallen. Ook veehandel in de vorm van een grote stal voor ongeveer 200 stuks vee. Anja is verantwoordelijk voor de kalverhouderij en de boekhouding. Op vakantie geweest? Nou nee: ,,Wij hebben het hele jaar vakantie. Ik vind een weekend af en toe weg wel genoeg.''

 

Hoelang ben je al boerin?

,,Ik ben officieel veertien jaar boerin.’’

 

Wilde je boerin worden?

,,Nee, ik heb nooit de intentie gehad. Ik ben geboren en getogen als dochter van een melkveehouder, maar maakte de stap naar de kapperswereld. Ik ken mijn boer al vanaf mijn vijftiende, en hij had wel de droom ooit te gaan melken. Na jaren hard werken kregen we de kans ergens een gezellig boerderijtje met wat oude schuren te kopen in Hoogland. Naast zijn werk was Henk de veehandel ingedoken, dus die schuren kwamen goed van pas. Na meer dan acht jaar moesten we Hoogland verlaten voor uitbreiding van de weg. Opnieuw ga je dan de strijd aan om ergens een boerderij te vinden en deze keer wel om er je inkomen geheel uit te halen. Dat is niet makkelijk, maar we hebben doorgezet. En met de nodige lef is het uiteindelijk een kalver- en varkenshouderij in Putten geworden. Vanaf dat moment waren we fulltime boer en boerin.’’

 

Wat heb je voor taken als boerin?

,,Het bedrijf is echt van ons samen. We hebben het samen opgebouwd en uitgebreid. Zo staan er nu naast de boerderij twee appartementen en drie bedrijfshallen. En onze veehandeltak is uitgegroeid naar een grote veestal voor ongeveer tweehonderd stuks vee. Ik zorg voor de kalveren en de boekhouding, maar dat kost me veel ergernis. Niet omdat ik het niet wil doen maar ik vind het papierwerk verspilde tijd.’’

 

Doe je nog iets buiten de deur, zelfs met deze volle agenda?

,,Ja, ik vind het belangrijk om ook op een andere manier in de maatschappij mee te draaien. Ik help op de basisschool van onze dochter. En ik zit bij de werkgroep kindervieringen van onze kerk.’’

 

Zijn er lievelingsdieren op je erf?

,,Ik heb de voorkeur voor onze belgische blauwe dikbillen, vooral de grote imposante stieren. Hun aaibaarheidsfactor is niet zo hoog, maar ik vind ze prachtig. Dan zijn er natuurlijk nog onze kalveren, konijnen, honden, katten. Onlangs ben ik overstag gegaan: de poezen mogen nu ook in huis. Echt een hele nieuwe ontdekking: Het is geweldig, zo’n ronkende motor op schoot.’’

 

Welk seizoen heeft je voorkeur?

,,Alle seizoenen hebben iets speciaals. In de winter denk ik vaak aan de tijd dat ik schommelde op de voergang tijdens het melken als kind. In de zomer proberen we wel vaak te gaan fietsen. Lekker door het bos of over de hei. Of we gaan naar de polder die erg in trek is. Echt genieten van de natuur, alles wat bloeit, groeit, zwemt, vliegt en ronddartelt.

De herfst en de lente zijn voor mij de voorbodes van de sfeer die de winter en zomer met zich meebrengen.’’

 

Wat is voor jou de charme van het platteland?

,,Voor mij is dat onze manier van wonen. De zee van ruimte, heerlijk die vrijheid. En ook de manier van leven. Je bent veel samen met je gezin en de kinderen kunnen opgroeien met alle facetten van de natuur.

 

Wat vind je minder leuk?

,,We zitten altijd vast aan bepaalde voertijden. En ik ben ook niet dol op de stapel extra boekhouding van de nodige regels die wij moeten naleven. Maar daar wil ik ook niet over zeuren, want we hebben zelf gekozen voor de uitdaging.’’

 

Krijg je veel burgers op het erf?

,,Het zijn voornamelijk de ouders van vriendjes vriendinnetjes van de kinderen. Zij merken direct hoe enthousiast wij zijn over ons bedrijf. Mensen zijn vooral benieuwd naar onze werktijden. En daar krijg je altijd complimenten voor, mensen vinden het knap dat we dit allemaal zelf doen.

Wij hebben een poosje onze appartementen verhuurd voor vakantie en bed & breakfast, maar dit was voor mij niet te doen naast de boerderij. Het was altijd heel gezellig hoor! Rondleidingen geven en vragen beantwoorden. De mensen hadden natuurlijk op vakantie alle tijd, ik kwam tijd te kort. Ik heb in die periode wel gemerkt dat een stukje voorlichting geen kwaad kan. De burgers weten over het algemeen weinig van het boerenleven.’’

 

Ga je wel eens op vakantie?

,,Op vakantie ga ik niet, voor mijn gevoel hebben wij het hele jaar vakantie. Ik heb ook geen behoefte aan vakantie. Wij gaan af en toe een weekendje weg, dat is meer dan genoeg.’’

 

Heb je wel eens last van vooroordelen over boerinnen?

,,Ik heb er geen last van, ik moet er eigenlijk meer een beetje om lachen. Er lopen werkelijk nog mensen rond die denken dat een boerin er niet modern uit kan zien!’’

 

Wat zou je mensen willen vertellen over het platteland?

,,Kom eens kijken en leer genieten van de rust en ruimte op van het platteland met alles wat de natuur je te vertellen heeft.’’

 

Trotse boerin?

,,Een beetje wel ja. Ik ben nog trotser op het feit dat mijn man en ik op eigen kracht een boerderij hebben kunnen realiseren.’’

---

Marieke Gorter-Aalfs, in 1998 getrouwd met boer Mattheus. Samen twee dochters, Kirsten,8 jaar, Elina 5 jaar. Sinds 1999 woonachtig op hun melkveehouderij in Oldekerk. Vanaf 2002 een boerderij opgeschoven om op dit erf een nieuwe loopstal te bouwen. Heeft ook thuisopvang op de boerderij, waar kinderen al heel klein leren genieten van het platteland.

,,Ik ben in 1999 boerin geworden. Toen kwam ik op de boerderij wonen, en ik was zwanger van onze oudste dochter. De eerste tijd heb je genoeg aan jezelf, ik moest wennen aan de grote tuin en het onderhoud daarvan…al een taak op zich! Mijn ouders komen ook van een melkveehouderij, maar mijn vader was vertegenwoordiger van een veevoederfabrikant geworden, dus echt contact met koeien had ik als kind niet. Ik had en heb passie voor dieren, alleen zijn onze dieren nu wel wat groter dan ik gewend was. We werken in ons bedrijf samen met onze zwager en schoonvader. We melken 120 koeien, het is een echt familiebedrijf.

Stichting Thuishuis
,,Ik heb de administratie al tien jaar als taak, het gezin is ook mijn ding, maar ik heb ook een heel andere neventak opgezet. Ik heb mij aangesloten bij een franchise formule van Stichting Thuishuis (www.thuishuis.info) Zo begon ik in 2005 als Thuishuis onderneemster met mijn eigen flexibele en kleinschalige kinderopvang: Thuishuis Op de Boerderij. Drie dagen per week zorg ik voor zes kinderen. Daar zitten mijn dochters dan bij. De opvang is van 0-4 jaar. Ik begin ‘s ochtends om 7 uur en werk tot 18.00 uur door. Naast de opvang heb ik dus mijn was, je wilt de boel goed schoon maken, boodschappen moeten worden gedaan, administratie bijhouden en dan nog alles wat je niet kunt voorzien op een dag…Al met al, een drukte van belang!’’

 

Lekker smeren met zand en hooi

,,Wij willen de kinderen meegeven hoe het leven is op het platteland. Hoe je omgaat met dieren. Hoe je lekker buiten kunt spelen. Met overalls en laarzen aan hoeven we niet bang te zijn om vies te worden. Dan is het ook leuk om met zand, modder, hooi en stro te spelen. Elk jaar organiseer ik voor de gezinnen een “buitenlui(-er)dag” en komen ze ‘s middags op de koffie. We haalden dan de koeien op, maar dat moet nu wat anders worden omdat onze koeien op stal zijn gebleven dit jaar. De opvangkinderen laten hun ouders en evt. broertjes en zusjes zien waar ze spelen, waarmee ze spelen en wat er allemaal te doen is op de boerderij. Een stukje promotie van het platteland en het boerenleven; en het werkt! Van twee kanten, want mensen vinden het erg leuk hun kind naar zo’n opvang te brengen.''

Minder leuk aan boerin zijn
,,Wat niet zo geslaagd is, of weleens zwaar? Dat staat voor mij niet echt in relatie met het melkveebedrijf, maar ligt meer aan het feit dát je een eigen bedrijf hebt. In ons geval twee bedrijven. Ben je thuis of heb je vakantie het gaat allemaal gewoon door en dan moet je oppassen dat je ook tijd moet nemen voor elkaar man-vrouw en elkaar als gezin. Je wordt gauw opgeslokt door de hecktiek van de dag en moet er ook uitgebreid van genoten worden met elkaar.''

De baas
,,Als er iemand bij de deur komt of aan de telefoon hangt en vraagt of “dé baas” er ook is. Dan vraag ik wie moet je dan hebben, degene die de melkveehouderij leidt of de kinderopvang. Tja twee “bazen”, en één ervan staat voor je! Dat is dus niet meer echt van deze tijd.’’

Positief beeld
,,Door mijn kinderopvang en het feit dat boer Mattheus in vele besturen zit en onze dames naar school gaan krijgen we met regelmaat groepen of anderen op ons erf. Iedereen reageert positief en vindt het leuk hoe wij deze combinatie op een boerderij gemaakt hebben. We proberen dan ook een stukje informatie over het reilen en zeilen mee te geven. Ik geniet zelf erg van het voorjaar en de zomer. Alles groeit en bloeit, blauwe luchten, genieten!’’

Tijd voor jezelf
,,Aan mijn hobby’s kom ik eigenlijk niet genoeg toe. En dan bedoel ik echt met een hobby bezig zijn en aan jezelf toekomen. Lekker ongestoord in de tuin werken, een half uurtje skeeleren of joggen, even een boek lezen. Ik vind het ook moeilijk om op een vaste tijd te gaan sporten. Alles wat je dan moet regelen voor dat ene uurtje: oppas, een leenauto, sporten, oppas naar huis brengen, auto ook terugbrengen…Dan vind ik dan toch echt teveel gedoe voor dat ontspannen uurtje voor mezelf.’’

---