Boerin in Beeld archief 1
Het archief met leuke boerinnen groeit! Alle interessante vrouwen die je hebt gemist de afgelopen tijd, vind je hier. Op je gemakkie nog even terugkijken...
Eerste boerin in beeld Vind je jezelf boerin? Ja ! En ik ben er trots op. Want dat is geen alledaagse job. Naast de kinderen, die boven alles komen, huishouden (niet mijn hobby trouwens) komt er veel bij kijken. Gewoon een paar extra wasmanden van de bedrijfskleren van het bezoek van allerlei mensen voor het bedrijf: inseminator (Olard), dierenarts (Pim/Coby), werknemer Peter, monteur(…), voervoorlichter (Peter), afnemer van biggen (Arie), adviseur (Albert, …) en noem zo maar op. Overleg met die mensen en voor koffie zorgen, dat doe je er gewoon bij. Boekhouding, plannen maken, overleg met adviseur over verplaatsing, bellen of mailen met gemeente, netwerken. Kortom alles wat ik vanuit de keuken kan doen. In de stal werken dat doe ik wel eens als de oppas er is, of in de avonduurtjes. Ja met varkens bezig zijn, is een prachtig vak, het zijn zulke slimme dieren ! Als je nieuwe mensen tegenkomt en je zegt dat je boerin bent, wat is dan de reactie? Erg wisselend. Sommige mensen kijken me aan met een blik alsof ik een grapje maak. Als ik dan trots verder vertel verandert die blik….. in een nieuwsgierige ! Anderen die me beter kennen waarderen het, en ik merk dat andere boerinnen er door gesteund worden wanneer je zegt dat je boerin bent, en er dan ook nog heel trots bij vertellen wat dat inhoudt. Ook vertel ik dan vaak dat er maar weinig beroepen zijn waarbij de vrouw een aparte ‘titel’ krijgt. Zijn de reacties positief of negatief? Meestal positief, en ik denk dat het heel veel uitmaakt hoe je het brengt, en wat je uitstraalt. Echte negatieve uitlatingen krijg ik nooit. Wel eens dat het woord boer in een bepaalde context erg negatief gebruikt wordt, dat hoor je van het woord boerin nooit. Waarom ben je boerin geworden? Ik kom zelf van de boerderij, heb helmaal een agrarische opleiding gevolgd, dus mijn interesses lagen daar. Nu kan ik er helemaal mijn ‘ei’ in kwijt (om dan toch maar bij boerderijtermen te blijven). Hoelang al? Van kinds af aan voel ik me al een boerinnetje, en nu vanaf 2000 een echte boerin, aan de zijde van boer Michiel. Ik denk dat mensen er snel een oordeel over hebben, misschien hebben wij boerinnen dat ook wel over andere beroepsgroepen. Want als je doorvraagt bij anderen dan hoor je daar ook hele bijzondere en mooie verhalen van. Ieder mens begint te stralen en glimmen als ie lekker bezig is en mag vertellen over zijn of haar vak/werk/beroep, en dat doe ik ook. En dat mensen oordelen is vaak door onbekendheid, dus we hebben misschien nog wat werk te doen ? We hebben 2 beren (mannetjesvarkens): Dick en Hannes. Dan nog 350 zeugen, waarvan iedere week ongeveer 18 zeugen biggetjes krijgt, dat zijn er dus ongeveer een 200. Om alle varkens dus een naam te geven, dat gaat ons niet lukken. We zijn gek op deze dieren, ze zijn nieuwsgierig, slim, leergierig, grappig. Regelmatig gaan de kinderen mee de stal in om mee brokjes te geven of er wat zaagsel bij te strooien. Zelf kan ik niet zomaar mee de stal in, dat gaat weer als de kinderen allemaal op school zitten. Maar dat ik van ‘binnen’ uit ook een heleboel kan doen vind ik ook erg veel voldoening geven. Jazeker ! Iedere dag is weer een uitdaging en dat komt natuurlijk ook omdat je werkt met de natuur wat weer heel veel onzekerheden met zich meebrengt. Het is niet helemaal te plannen. Dat vind ik ook het rare aan de uitspraak dat boer(in) zijn zo’n gevoel van vrijheid geeft: voor een gedeelte van de dagindeling klopt dat, maar als bijvoorbeeld de varkens gaan biggen, of ziek worden dan moet je er gewoon zijn. Eigenlijk zijn wij boeren en boerinnen toch gewoon hele flexibele managers die gek zijn van de natuur, het land, de dieren, de planten, alles wat groeit en bloeit ! Met activiteiten organiseren in de Week van het Platteland, met een Ganzenroute en een Biggetjesbos wat we aan het ontwikkelen zijn. Met regelmatig iets schrijven, dus van je laten horen, in de plaatselijke krant. Maar ook gewoon door het mensen te vertellen waar je mee bezig bent. Open en eerlijk dat werkt het beste om het vertrouwen van anderen te verdienen. Ze vinden het, zo klein als ze nog zijn, de normaalste zaak van de wereld ! En dat pap naar de varkens is ook. Ze hebben dan ook de ruimte in een lekkere grote tuin, met uitzicht op de stal en de weilanden met onze paarden. Ook gaan ze regelmatig mee de stal in om eventjes de biggetjes te aaien of om papa ‘te helpen’. Prachtig !! Mee in de voerkar en hun dag is volmaakt, dan hebben ze geen batterijvretende speeltjes meer nodig ! Ben je van boeren komaf? Mijn ouders hebben een gemengd boerenbedrijf gehad. Ze zijn nu gestopt, maar hadden eerst koeien, varkens, zoogkoeien, vleestieren, paarden, akkerbouw. Van alles wat, en daarmee prijs ik me rijk, dat ik vroeger zelf ervaren heb hoe het is. Dat praat nu ook weer gemakkelijk met collega-boeren of boerinnen. Mijn ouders wonen nog wel op de boerderij samen met twee gezinnen van mijn broer en zus. Een gezellige boel, en veel speelruimte voor de kleinkinderen ! Op de boerderij heb ik geleerd dat leven en dood heel dicht bij elkaar kunnen liggen, dat je moet genieten van de kleine dingen, respect voor mens, dier en de natuur, en tevreden zijn met al die kleine dingen die je gelukkig maken. Als mijn ouders eens een weekend weggingen dan deed ik toen al graag de varkens, heerlijk die verantwoordelijkheid, en dan ook nog laten zien dat de verzorging van de zeugen en biggen gelukt was, als ze thuis kwamen. Misschien ook nog een beetje extra gepoetst en geveegd en dan was je helemaal trots. Want toch is het dan lichamelijk soms best zwaar werk. Oh ja, die meiden van de lagere school die kijken er nu allemaal anders tegenaan, die hebben nu veel bewondering, dus alles komt een keer goed. Mooiste herinnering Mijn mooiste herinnering is natuurlijk de geboorte van onze kinderen. Maar behalve dat heb ik nog een leuke anekdote van vorig jaar op de boerderij: Alleen achter de computer, Michiel was naar een vergadering, kinderen allemaal op bed. Het hele huis in diepe rust en ik zat nog even te mailen. Ineens hoor ik bonken in het achterhuis. Zo laat ? In het donker, wat moest dat toch zijn ? Onze hond Henkie bij me geroepen. Want ik ben heel stoer maar met onze Henk pas echt. Samen gingen we kijken, terwijl het gerommel en het gebons maar doorging. Omdat de zadelkamer in het achterhuis zit, denk ik nog: als het maar geen inbreker is. Het gebons in mijn keel werd ook harder, nee in de zadelkamer was niks toen ik de lamp aan deed. Volgende deur, naar de paardenstallen, lamp aan. Ja daar stond ze : een losgebroken zeug, wroetend in het stro, alles op zijn kop, bezems door de stal, ze had er echte een bende van gemaakt ! Maar nu, waar kwam ze vandaan ? Even naar de oorbel gekeken voor het nummer, opgezocht in de computer, tja ze moest hoogzwanger zijn. De kraamstal was voor haar de juiste plek. Dus eerst maar eens gaan zoeken (want we hebben meerdere hokken). In het donker naar de stal, waar ik haar sporen vind. Allerlei deuren opengeschoven en in de allerlaatste stal was een plekje in het kraamhok vrij. Kapot gebroken, want ze wilde eruit ! Tja en dan is het een hele klus, om een hoogzwangere, hijgende (was al haast aan het biggen=bevallen) 200 kilo wegende dame naar haar hok terug te krijgen, door het donker….. Toen dat allemaal gelukt was, ben ik moe gestreden maar in de douche gegaan, dan kon ik naar bed…. Nog onder de waterstralen komt Michiel binnen en roept boos : had je die zeug niet even op kunnen sluiten ? Hij was thuisgekomen en hoorde het rommelen op stal….nog voor ik de douche uit was, had mevrouw haar weg al weer gevonden naar de paardenstal. Slim als ze was, uit haar hok gesprongen,alle deuren opengeschoven of geduwd, en weer gaan nestelen in de paardenstal. Zo sterk kan de natuur zijn ! We hebben haar daar maar laten liggen, Henk weer rustig in zijn mand en wij naar bed. De volgende morgen lagen er 12 gezonde biggetjes bij ! Trots op.... Te veel om op te noemen ! Maar vooral op onze website Als iedereen de ander er iets van gunt dan kunnen we er met z’n allen een heleboel van genieten! De uitzichten, het onderhoud, de producten die er vandaan komen (melk, vlees, eieren, groente, enz), daarvan is een groot deel door de handen van de boer en zijn boerin tot stand gekomen. Daar is hard voor gewerkt, en daar willen boeren en boerinnen nog steeds hard voor werken. Hobby's: paardrijden, wandelen, bestuurswerk, tuinieren, lezen (www.ikbenboerin.nl, nieuwsgrazer, zlto, enz.)
Wordt er positief of negatief over boerinnen gedacht? Hoe komt dat, denk je? Toos van Soest, 34 jaar, vergaderboerin. ,,Ik houd niet van kijken naar koeienkonten. Laat mij maar vergaderen.'' Woont in Harmelen met manlief en kinderen.
Boerin zijn, wat is dit nu precies? ,,Ik geloof niet dat daar een vaste definitie voor is.Het is precies wat je er zelf van maakt. Als je hart voor het beroep van je man hebt en je wordt bij het bedrijf betrokken en denkt mee over het bedrijf ben je boerin voor je er erg in hebt.'' Waarom ben je boerin geworden? ,,Na het overlijden van mijn man in 1999 kwam ik in 2001 een leuke boer tegen.'' Hoe reageert je omgeving op jou? ,,Verbaasd en positief. Tot 1999 was ik naast mijn gewone baan op kantoor ook betrokken bij het bedrijf van mijn eerste man die tuning van motoren deed voor race,rally en cross. Ook heeft hij zelf tot 1982 aan autoraces meegedaan in binnen- en buitenland. De overgang van pitspoes naar boerin was voor mij minder groot dan voor sommige mensen in mijn omgeving. De collega boeren in de buurt waren enthousiast . Toen ik nog gewoon een buurvrouw was heeft men altijd de tijd genomen om mijn vele vragen te beantwoorden. Mijn oude vriendenkring reageerde ook positief nadat ze hadden gezien wat mijn “nieuwe” leven inhield. De eerste reactie van vreemden is meestal “dan wonen jullie zeker mooi buiten”. Wat is het leuke aan het leven op het platteland? ,,De rust en de ruimte. Ons uitzicht is geen dag gelijk.'' Wat is minder leuk? ,,Mijn kinderen moesten een flink eind fietsen toen ze naar de middelbare school gingen. Toen was er nog een busverbinding, inmiddels zijn alle buslijnen opgeheven. Wanneer je zelf geen auto kunt rijden heb je een probleem.'' Hoe vind je het om verantwoordelijk te zijn voor voedselproductie in Nederland? ,,Sommige politici denken dat de voedselproductie wel buiten Nederland gedaan kan worden. Je kan alles tegenwoordig invliegen, toch? Daar ben ik het helemaal niet mee eens. Ik vind het van essentieel belang dat de voedselproductie in Nederland gehandhaafd wordt.'' Eet je zelf graag aardappels ( of wat jullie verbouwen)? ,,Ja, wij eten graag aardappels maar verbouwen ze zelf niet. Mijn man heeft vroeger veel selectiewerk in de aardappels gedaan en kijkt kritisch naar wat er op tafel komt. Ik wist hiervoor echt niet dat er vroege en late rassen waren, een pieper is een pieper, dacht ik. Wij verbouwen zelf tarwe en telen groentezaden. De twee ons groente per dag halen wij ruimschoots.'' Werk je ook buiten de deur? ,,Nee. Tot 2003 heb ik buiten de deur gewerkt. Na een reorganisatie binnen het bedrijf werd mijn functie overbodig en kon ik gaan. Na ruim 31 jaar werken vond ik het welletjes en ben nu met veel plezier thuis. Ik doe de administratie en in drukke tijden zorg ik ervoor dat iedereen op tijd zijn natje en droogje krijgt.''
Verschil platteland en stad? ,,Tot mijn 19e heb ik op een dorp vlakbij Haarlem gewoond. In de omgeving veel bollenkwekers en veeboeren. Daarna kwam ik in de stad Haarlem zelf te wonen omdat er in ons dorp geen huizen beschikbaar waren of ik moest 12 jaar wachten. Na 5 jaar stad kreeg ik een huis in Hoofddorp aangeboden en in 1982 verhuisden we van een rijtjeshuis naar een werkmanshuisje aan de voet van de dijk in de kop van Noord-Holland. Alle vormen ken ik dus, dorpje, stad, semi- dorp en platteland. Vroeger was er verschil, nu denk ik dat het verschil steeds kleiner wordt. Komt volgens mij ook omdat er steeds meer mensen uit de stad buiten willen wonen. Die nemen ook hun (niet altijd leuke) gewoontes mee. Waardoor je het echte platteland wel een beetje verliest.'' Wat is dan toch nog anders op het platteland? ,,Een van de verschillen vind ik nog steeds dat ik denk dat de mensen hier meer rekening met elkaar houden. Een boodschap meenemen voor een zieke buurvrouw/man of met iemand naar het ziekenhuis gaan die geen auto heeft, dat soort dingen.'' Hoe probeer je duidelijk te maken wat boeren voor Nederland betekenen? ,,Wanneer gezegd wordt dat die boeren teveel plek in nemen en dat voedsel goedkoper uit het buitenland gehaald kan worden, wijs ik er altijd even op dat je dan wel erg afhankelijk wordt van anderen...Stel dat de aanvoer stopt. Dat betekent dus ook geen eten! Maar ja, tegenwoordig weten veel mensen niet eens meer hoe het eten groeit.'' Wil je altijd boerin blijven? Waarom wel/niet? ,,Zolang mijn boer boert wel natuurlijk. Het enige dat ik een beetje moeilijk vind is dat ons eten buiten de deur groeit. Ik kan geen dingen plannen zoals in mijn vorige werk, want het weer laat zich nooit sturen. Dat is voor mij nog steeds een beetje lastig.'' ,,Wat ik leuk vind om te doen is mee helpen selecteren. Buiten in je eigen tempo op je eigen land proberen een product af te leveren met maximale zuiverheid.'' Hoe omschrijf je het platteland in 1 zin? ,,Ruimte, rust, mooie luchten en vooral schone luchten.'' Stelling :Boeren kunnen allemaal een camping beginnen, dan hebben ze een overlevingskans ,,Natuurlijk niet mee eens, je hebt gekozen voor boer zijn en niet voor campingbaas. Dat je kijkt naar verbreding van het bedrijf om het inkomen te vergroten is een ander verhaal. Maar volgens mij zijn boeren gewoon het liefst in de eerste plaats boer.'' Boer zoekt vrouw was leuk om naar te kijken, maar niet realistisch ,,Het was zeker leuk om naar te kijken. Er zaten zowel realistische als niet realistische stukken in.'' Gerda Verburg,dus vrouw,als minister voor Landbouw zie ik helemaal zitten. ,,Wanneer zij haar taak goed doet zie ik haar helemaal zitten en is het mooi meegenomen dat ze vrouw is.'' Facts: Floor Vries, 54 jaar, getrouwd met Ger, twee kinderen, schoonzoon en kleinzoon, werk varieerde van telefoniste tot managementassistent, op de boerderij van actief meehelpen op het land en administratie tot verzorging natje en droogje, rommelt graag in de tuin en leeft zich uit op line-dance.
Wat is een boerin?
Voel je je boerin ?
Ben je allang boerin ? Hoe kijken mensen tegen je aan als je zegt: ik ben boerin ? Wat vind je leuk aan het platteland ? Wat is je mooiste seizoen en waarom? Favoriete werkzaamheden op de boerderij ?
Altijd boerin blijven? Welk werk had je anders willen doen ?
Krijg je veel bezoek op je bedrijf ?
Lievelingsdier ? Facts: Jolanda Boomaerts, 38 jaar, Hoeven, (West-Brabant), getrouwd met Kees, drie dochters, Eva (9), Sarah (8) en Annabel (bijna 5), fietsen en wandelen als hobby. Graag bezig met muziek. Zong altijd in jongerenkoor en speelde 17 jaar bij klaroenkorps. Dochters hebben die liefde overgenomen. Dansen, muziekles en kinderkoor staan elke week op programma. Rock ballads zijn favoriet bij Jolanda, maar strijken gaat sneller op de muziek van Jan Smit!
Boerin, wat is dat? ,,Een vrouw die op een land- of tuinbouwbedrijf werkt. Dit kan zijn als mede-eigenaar maar ook omdat haar partner een bedrijf heeft. Voor veel mensen is een boerin nog steeds: de vrouw van een boer, ongeacht haar werkzaamheden.'' Voel jij je een echte boerin? Waarom wel/niet? Als ik kijk naar mijn eigen omschrijving van een boerin: JA! Ik ben een echte boerin, omdat ik volledig meewerk in ons bedrijf.'' Hoe reageren mensen op jou als je zegt dat je boerin bent? ,,Mensen vinden het erg leuk. Je merkt dat er de laatste jaren steeds meer een zwak is ontstaan van de burgers voor het boerenleven. Mensen zijn steeds meer van het platteland gaan houden en weten dat dit deels ingevuld wordt door de boeren. Ook merk ik dat ze het soms apart vinden dat je als vrouw alle werkzaamheden verricht op een melkveebedrijf. Het blijft toch een mannenberoep.'' Wat hebben jullie voor bedrijf? ,,Floris en ik hebben een melkveebedrijf met 65 melkkoeien en 40 pinken en kalveren. Ons bedrijf heeft de laatste paar jaren erg veel in de belangstelling gestaan, omdat wij de roodbonte fokstieren Frederik Puntdroad en Fabian gefokt hebben. En vorig jaar werd onze koe Flora verkozen tot de mooiste roodbonte koe van Nederland. Ons bedrijf blijft daarom nog wel een gewoon melkveebedrijf, maar we beseffen ons wel dat we er mooie koeien tussen hebben lopen en daar genieten we erg van. Vooral omdat ze ook zo mak zijn.'' En hoe kwam je er bij te gaan schilderen? ,,Ik had tien jaar in loondienst gewerkt en had mezelf een “ sabbatical year” beloofd. Ik wilde daarin iets gaan doen wat ik altijd erg leuk vond, maar tijdens mijn werk niet aan toekwam: schilderen. En omdat ik zo geboeid was door de verschillen tussen al onze koeien, werd dat mijn onderwerp. Dat het zich zo zou gaan ontwikkelen (exposities, eigen website, kaarten), had ik toen ook niet kunnen bedenken.'' Krijg je veel burgers over de vloer? ,,Ja. Dit komt ook door de koeienschilderijen, maar sowieso zijn er ook veel vrienden en bekenden die weer mensen meenemen, omdat ze graag een keer op een melkveebedrijf willen kijken. Vaak ook omdat ze in hun jeugd bij opa en oma op de boerderij kwamen, en dan weer eens die geuren willen opsnuiven en willen zien hoe het er nu aan toe gaat.'' Kun je een verhaal aan ze kwijt over het boerenleven? ,,Ja, over het boerenleven wel. Over ons werk en vooral over de koeien. Over de periode van kalf tot koe. En ik kan uren praten over de verschillende karakters van onze koeien, omdat ze heel graag observeer. Voor de algemene vragen over de land-en tuinbouw stuur ik ze altijd door naar Floris. Doordat hij veel meer leest, kan hij ook juiste gegevens in zijn antwoord betrekken. '' Wat vind je leuk aan het leven op het platteland? ,,Dit vind ik moeilijk te beantwoorden, omdat het vaak zo overdreven klinkt. Maar ik vind het heerlijk om “buiten” te leven. Je kunt zo veel zien. Dieren: hazen, roofvogels, zwanen, trekvogels, uilen, vleermuizen, zwaluwen, fazanten, patrijzen, wilde eenden, ganzen, reeën en de rest! Planten en bomen: als je iedere dag buiten bent, zie je de ontwikkeling van knop tot in bloei komen en weer het afsterven in het najaar. En dan nog eens de intensieve beleving van het weer: zon, wind, regen, sneeuw, vorst. Zie je, het blijft overdreven klinken. Ik heb het al tien keer herschreven, dus nu laat ik het maar zo.'' En wat is minder? ,,Wonen op het platteland betekent aan de ene kant veel vrijheid, maar aan de andere kant maak je deel uit van een vaak kleine gemeenschap, die toch wel bepaalde verwachtingen van je heeft. Is iets minder.'' Heb je een gebeurtenis die je is bijgebleven uit je boerinnenbestaan? ,,Ach ja, zoveel! Maar de meest aparte was wel om vorig jaar totaal onverwacht kampioen te worden met onze koe Flora op de Nationale Rundvee Manifestatie (NRM). En, omdat het de tiende NRM was, kwam koningin Beatrix toen onze koe een aai geven. En daar stonden wij natuurlijk met onze neus bovenop.'' Wat is het platteland voor jou in 1 zin? ,,Buiten leven waardoor je intens kunt genieten van de veranderende natuur gedurende alle seizoenen.'' Wat is een boerin volgens jou? Wat vind je minder leuk aan boerin zijn?
Heb je een gebeurtenis die je is bijgebleven?
Wat is dat met jou en koeien? Wat zeggen mensen als ze horen dat je boerin bent?
Waarom vind jij het platteland zo leuk? Welk seizoen is je favoriet?
Heb je nog tijd voor andere hobby’s? Vertel je veel over het boerenleven aan buitenstaanders? En is dat wel/niet belangrijk? Even voorstellen… Hoe vond je dat als kind? ,,Hartstikke mooi! Ik was altijd buiten aan het spelen en mocht mee op de trekker. Ook andere kinderen vonden dit erg leuk!!''
Hoelang ben je al boerin? ,,Tja… misschien mijn hele leven al wel! Ik heb altijd thuis geholpen. Maar nu ik de opleiding management melkveehouderij ben gaan volgen ben ik echt actiever geworden in de agrarische sector.'' Wat maakt boeren leuk, hoe verklaar je het succes van Boer zoekt Vrouw? ,,Boeren staan met beide benen op de grond, houden niet van flauwekul. Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg. Het succes van het tv programma? De mannen die meedoen zijn “gewoon” zichzelf… en op zoek naar een passend dekseltje. In het programma zie je ze in hun eigen huis en bedrijf, mensen kijken graag bij andere mensen binnen. En dan nog wat liefdesperikelen er bij. Dan weet je genoeg...dat wil iedereen zien! '' Wat vind je het leukst aan boerin zijn? ,,De dieren en de natuur. Verder dat je zelf het bedrijf runt en dat je het op je eigen manier kunt doen.'' Welk seizoen is je favoriet en waarom? ,,De zomer! Alles bloeit en groeit weer, en iedereen is in de weer.'' Wat is voor jou het platteland? ,,Het platteland……natuur waarin gewerkt wordt.'' Wat wil je zeggen tegen mensen die niet echt bekend zijn met het platteland? ,,Ga eens kijken op een boerderij, en laat je rondleiden. Er gaat een wereld voor je open en je kunt met eigen ogen zien hoe het in werkelijkheid is!'' Wilde je altijd al boerin worden? Hoe heb je het bedrijf leren kennen van je man, jij als niet boerin? ,,Ik zag mooie, zongebruinde boerenzonen met van die grote, eeltige handen. Ik dacht aan dieren verzorgen (en stallen uitmesten leek me leuk!), lekker op de trekker, en altijd samen koffiedrinken. Had het idee van vele mooie uitzichten en zonsondergangen en veel ruimte om je heen. Maar ja, dat is als je een verliefde bril op hebt, ben ik nu wel achter. Het is inderdaad weids en ruim, de zonsondergang is prachtig, mijn boer heeft geen grote, maar wel eeltige handen. Daar is niet veel romantisch aan. Eigenlijk staat het me helemaal niet aan dat ik op ons bedrijf weinig meer doe. Ik word echt niet blij van deze huishoudelijke business die mij ten deel is gevallen. Tijd voor actie: ik heb dus besloten me te laten omscholen. Ik heb net het eerste jaar afgerond van HBO Pedagogiek en wil over drie jaar buitenshuis aan de slag.'' Mooiste moment op het platteland? Eerlijk zeggen: Wat bevalt je beter, rijtjeshuis of platteland? Waarom wil je buiten de deur werken? Vooroordelen over boeren? Favoriet seizoen? Helemaal het einde aan het platteland... Leonie Vernooij, woont in Flevoland, 27 jaren jong, werkt als boerin op de Tolakker. Dat is het onderwijsbedrijf van de faculteit Diergeneeskunde in Utrecht. Leonie is niet alleen een betrokken melkveeboerin, ze geeft ook les en vindt het belangrijk dat studenten echt een band opbouwen met koeien. Soms zul je haar swingend aantreffen op de voergang, want als ze salsamuziek hoort, is ze niet meer te stuiten.
,,Op het onderwijsbedrijf van de faculteit waar ik werk en lesgeef, melken we drie keer daags. De ochtend en middag komen voor rekening van mij en collega's, als er 's avonds wordt gemolken doen studenten dat. Daar verdienen ze een zakcentje mee en natuurlijk de kans om extra ervaring op te doen met de koeien. Ik ga rond kwart over zes 's morgens naar Utrecht en rond vijf uur, half zes weer terug naar Flevoland. Dus wel boerin, maar niet de hele dag rond.'' Wist je altijd al dat je boerin wilde worden? Hoe ziet jouw dag eruit? Op een ‘gewone’ dag doe ik alle voorkomende werkzaamheden op het bedrijf. Dat kan dus van alles zijn: vee controleren, omweiden, voeren, vegen, melken tot uitmesten. Verder ben ik ook vaak bezig met de dieradministratie en ander papierwerk. Indien er geen koekalverij of andere gekkigheden zijn rijd ik rond 17.00 à 17.30 uur weer richting Flevoland. Maar vaak ga ik na werktijd nog paardrijden bij de studentenrijvereniging. Anders is het boodschappen doen, koken, eten en dan salsadansen of gewoon eens lekker een avond op de bank hangen, dat is soms ook best fijn!'' Waarom ben je boerin geworden? Wat is er zo leuk aan boerin zijn? Ten tijde van de ‘vernieuwbouw’ van de stal liepen de koeien de hele dag buiten en molken we in een tot melkstal omgebouwde zeecontainer. Toen is logischerwijs de melkproductie wel wat ingekakt. Nu we een half jaar in de nieuwe stal zitten zijn we weer aan het knallen! Wat zijn de reacties van mensen uit je omgeving? Vinden ze jou een boerin?
Heb je een favoriet moment uit je geschiedenis als boerin? Wat is minder? Wat zou je mensen willen zeggen in 1 zin over het platteland? Reageer op volgende stellingen Koeien stinken – ,,Niet! Koeien ruiken lekker.'' Koeien zijn machines, geen dieren –,,Niet mee eens. Koeien zijn wel productiedieren. Dieren die met een zo optimaal mogelijke huisvesting, voeding en verzorging prima kunnen produceren. We zullen altijd onze uiterste best doen de koeien zo goed mogelijk te verzorgen.'' Boerinnen hebben girl power!- ,,Oh Yeah! Maar ze moeten daar volgens mij nog wel wat trotser op zijn. Ik kan me niet voorstellen dat je er niet trots op bent!'' Boerin zijn is een vak om van te dromen. ,,Absoluut. (nou heb ik wel gemakkelijk praten met m’n 40 uur baan, dat realiseer ik me wel…) Zeventiende Boerin in Beeld: Roos, hoelang ben je al boerin? Wat is een boerin volgens jou? Wat mij betreft is de vrouw van een boer, een man met een agrarisch bedrijf, een boerin. Ongeacht of je nu actief meewerkt op het bedrijf of niet. Ik werk 3 dagen per week als ambulant begeleider voor onderwijs aan psychiatrisch zieke of gedragsgestoorde kinderen. Op de andere 4 dagen van de week combineer ik het zorgen voor mijn zoontje met wat werk voor ROZ. ROZ is mijn eigen bedrijfje waarin ik zorgboeren in de regio ondersteun bij het professionaliseren van hun zorg. Op de boerderij voer ik de kalfjes als mijn schoonmoeder niet kan, doe ik de bedrijfswas, haal ik medicijnen op bij de dierenarts wanneer nodig, help ik mee de koeien naar buiten doen als ze de weg over moeten en spring ik in als de nood aan de man is. Daarnaast ben ik bij alle gesprekken met de bank, boekhouder, bedrijfsadviseurs etc. Ik werk dus niet structureel mee op de boerderij, mijn werkzaamheden zijn incidenteel te noemen. Hoe ben je aan jouw boer gekomen? Mijn boer heb ik leren kennen door een contactadvertentie in ‘De Boerderij’ geplaatst door mijn vader die eens grappig wilde zijn…! Op het moment dat hij zo lollig was studeerde ik nog en woonde ik op kamers. Mijn vader had het er al jaren over dat het zo leuk zou zijn als ik een boer trof. Na hier op een verjaardag over verder gedold te hebben, leek het hem grappig een advertentie in ‘De Boerderij’ de plaatsen. Ik kon eerlijk gezegd wel door de grond zakken toen ik de advertentie in het vakblad voor boeren zag staan. Ik zwoer dit grapje nooit aan iemand te vertellen, totdat ik de brief van mijn man vond tussen 15 andere brieven. Na hem meteen eerlijk verteld te hebben dat dit alles een grote grap was van mijn vader, maar ik zijn brief wel de leukste vond, zijn we gaan mailen. Na twee maanden spraken we af in mijn studentenstadje en vanaf dat moment was het meteen raak! Had je iets met het platteland? Ik heb altijd paard gereden en was het liefst buiten. Ik ging graag bij een klasgenootje spelen die thuis een boerderij hadden en wilde graag veearts worden. Dus ja, ik heb eigenlijk altijd wel wat met het platteland gehad. Wat vindt jouw omgeving van de overstap van stad naar platteland? Mijn familie vindt het prachtig. Mijn vriendinnen weten dat dit leven bij mij past, maar zullen er zelf nooit voor kiezen. Hoe bevalt het jou eigenlijk? Ik vind het heerlijk op de boerderij! De geluiden van de koeien, mijn paardjes op de deel, de wind om het huis en het vaste ritme wat de boerderij brengt vind ik allemaal super! Wat is wennen? Ik moet vooral wennen aan mijn nieuwe omgeving, ver weg van mijn eigen vriendinnen en de Brabantse gezelligheid. Die zal ik altijd wel een beetje blijven missen… En het ritme dat o zo goed voor mij is, geeft me ook wel eens een beklemmend gevoel. Soms vind ik het jammer dat we niet eens ergens kunnen blijven plakken of zomaar eens een dagje weg kunnen. Wat vind je juist superleuk? Dat mijn man bijna altijd thuis is, we daardoor alles van elkaar weten, samen koffie kunnen drinken en hij weinig hoeft te missen van ons opgroeiende zoontje. Daarnaast zijn er op de boerderij zoveel kleine dingen waar ik erg van kan genieten: de was die aan de lijn wappert, de koeien ophalen uit de wei, de veearts helpen bij een bevalling of ingreep, mijn paardjes vanuit het keukenraam kunnen bewonderen en nog zoveel meer! De standaard vooroordelen die er over boeren zijn heb ik nooit ondersteund, inmiddels kan ik ze ook met sterke argumenten weerleggen! Toch kan ik ook wel over iemand die zich lomp, onzinnig en onverzorgd gedraagt zeggen dat het een ‘lompe boer’ is. Maar dat heeft dan niks te maken met mensen die als beroep boer zijn, het is een benaming van een bepaald type gedrag. Zoals je iemand die iets doms doet ook ‘ezel’ kunt noemen, en echte ezels zijn ook niet dom! Ben je helemaal gewend aan het leven op het platteland? Meestal wel, soms niet. Misschien als ik 80 ben, maar voorlopig zou ik de rust, ruimte en natuur om me heen niet kunnen missen! Ik vertel alles wat men wil horen en ik kwijt wil. Sommige vrienden of anderen hebben oprecht belangstelling in de boerderij en die vertel ik graag hoe het allemaal in elkaar steekt. Ik vind het leuk om te vertellen hoe mijn leven als boerin eruit ziet en mensen een realistisch beeld van een melkveebedrijf te geven. Ik vertel de positieve en negatieve kanten van het boeren-buiten-leven. Ben je trots om boerin te zijn? Ontzettend trots! Of is er nog een behoorlijk negatief beeld over boerinnen? Niet iedereen zal even positief tegen boerinnen aan kijken, maar daar merk ik niet veel van. En als ik het wel merk dan zal ik laten zien hoe modern en leuk boerinnen zijn! Mijn leven op de boerderij zorgt ervoor dat ik mij gelukkig voel, kan doen en nastreven wat ik graag wil en bovenal de liefste mannen van deze aardbol altijd bij mij in de buurt heb! 
Clementine de Jong, boerin in Vianen. Heeft naast melkveehouderij ook een andere passie: cavia's...
Hoelang ben je al boerin?
,,Nu dertien jaar, waarvan 10 jaar fulltime. Ik werkte eerst in de verpleging, dat was echt mijn missie. Als ik daar geen werk in had gevonden, was ik voor dierenartsassistente gegaan. Nu werk ik met mijn man in ons bedrijf met melkvee en we verhuren ruimte aan een varkenshouder.''
Wat maakt het leven als boerin echt leuk?
,,Koeien zijn geweldige dieren. Het opgroeien van kalf naar koe vind ik al prachtig. Je hebt verantwoording en uitdaging om goed met je dieren om te gaan zodat je een product krijgt, melk dus, waarvan je zeker weet dat het onder de beste omstandigheden wordt geproduceerd. Maar het mooiste blijft het moment dat de koeien naar buiten gaan in het voorjaar. Springen dat ze dan doen!''
Wat is minder?
,,De rompslomp van papieren. Maar ook de vaste tijden waarop je de koeien moet melken. En als je zelf ziek bent is het lastig goede vervanging te krijgen. En weet je wat ik helemaal vreselijk vind? Ziekte of dood bij ons vee. Daar ben ik erg gevoelig voor.''
Hoe zijn de reacties op jou als boerin?
,,Meestal enthousiast. Ze zien de ruimte waar je woont en de omgeving vinden ze vaak op prachtig. Maar het mooiste is toch wel dat we zo dicht op de natuur en met de dieren leven.''
Het beeld van Boer zoekt Vrouw, klopt het een beetje?
,,Voor een gedeelte. Hoe het werkt op de bedrijven wordt aardig weergegeven. Maar het blijft allemaal wel erg aan de oppervlakte. Het zal voor veel kijkers toch het idee versterkt hebben dat ze al bij de boeren hadden. En er zaten ook boeren tussen die het etiketje boer weer een heel andere invulling gaven. Grappig!''
Denk je nooit: Had ik maar een kantoorbaan?
,,Nee, ik word al kriebelig van een dag administratie. Ik vind het juist wel lekker dat het werk onregelmatig is. Ik kan gaan shoppen als andere mensen werken, lekker rustig dus!''
Je ligt in bed en je moet er middenin de nacht uit omdat er een koe gaat kalven. Joepie of getver
,,Weekend, doordeweeks, nacht, het loopt in elkaar over. Maakt mij niks uit. Je vergeeft het jezelf niet als je te laat bent bij een bevalling waar hulp bij nodig was.''
Of je zit klaar voor een feestje en het kan niet doorgaan om...noem maar een reden.
,,Ja, dat kan. Dat er gras moet worden gekuild voordat het gaat regenen. Voel ik me even uit mijn humeur en dat trekt snel weer bij. Voordat de regen er is ben ik het alweer vergeten.''
Mooiste moment?
,,Eerste keer kalfje geboren zien worden. Helpen bij die bevalling.
Minder moment?
,,Eerste kerstdag, halverwege het melken, wordt het ineens stil, heel stil en donker...Stroom uitgevallen in de hele polder. Nou, voordat we toen klaar waren met ons werk was het bijna tweede kerstdag.
Feiten: getrouwd met Hans, 3 kinderen, houdt van muziek van U2, is gek op cavia's en heeft een eigen fokkerij. US Teddy's, bestuurslid van een speciale club voor dit ras cavia's, werkt in het fruitseizoen ook graag mee met het oogsten van appels en peren. Vooral omdat het gezellig is.
Eigen site: Caviafarm
Tweede Boerin in Beeld
Marlies Grandia, van kantoorbaan naar het buitenleven met vriend Marcel. Maar niet zomaar het platteland, naar Denemarken! Hier lees je haar verhaal...
Hoelang ben je al boerin?
Sinds 12 april 2006, dus zo'n 9 maanden nu.
Waarom ben je boerin?
Mijn vriend wilde altijd al boer worden, maar in Nederland zat dat er niet in. In april 2006 hebben we daarom de stap gezet en zijn we naar Denemarken geëmigreerd. Ik heb mijn baan als agrarisch assistent accountant bij de GIBO Groep hiervoor opgezegd en ben nu fulltime boerin. Ik had er natuurlijk voor kunnen kiezen om ook hier uit werken te gaan, maar daarvoor ken ik de taal nog niet goed genoeg. Bovendien zou dat betekenen dat we iemand in dienst zouden moeten nemen. En ik wil eerst eens zien of het boerinnenleven me bevalt.
Wat is er nu zo bijzonder aan het boerenleven?
Het werken met dieren, het buiten-zijn, het werken in en met de natuur, een goed product afleveren, het eigen baas zijn.
Hoe kijken de mensen in je omgeving tegen boerinnen aan?
Mensen waren wel even verbaasd dat ik boerin zou worden. Er was onbegrip: Je hebt een leuk leven, allebei een goede baan, mooi nieuw huis, 2 auto's voor de deur en een druk sociaal leven. Maar nu ze me eenmaal aan het werk zien, hebben ze er het volste vertrouwen in. Volgens mij vindt iedereen het wel leuk. In Denemarken kijken ze wel wat raar op als je vertelt dat je fulltime "thuis" bent en werkt op de boerderij. Bijna alle Deense vrouwen hebben namelijk een fulltime baan buiten de deur. Manlief heeft eerder een medewerker, dan dat de vrouw thuisblijft om mee te werken. Dit geldt trouwens niet voor de Nederlandse vrouw in Denemarken, want die werken bijna allemaal mee!
Wat is een mooi moment in jouw boerinnenleven?
Iedere geboorte van een kalf en dan dat moederinstinct van de koe, direct dat kalf schoonlikken en soms zo fanatiek! Heel mooi gezicht.
Het minste moment?
Zieke dieren. Hoe leuk het boerenleven ook is om met dieren te werken, zodra ze ziek zijn is de lol er ineens snel vanaf. Doe mij dan maar snel mijn kantoorbaan weer. Heel naar was een vaars die hoogdrachtig was van een tweeling. Die tweeling vergde zoveel energie dat ze zoveel last kreeg van haar klauwen dat ze op het laatst erbij is gaan liggen en niet meer overeind kwam. Wat we ook probeerden, niets lukte. Daar heb ik ff flink bij staan janken. Ze is op de roosters blijven liggen met stro eromheen en de volgende dag begon ze ook nog met afkalven (twee weken te vroeg). Twee stierkalfjes kwamen levend ter wereld en wonder boven wonder knapte ze op en kwam ze overeind. Ze had helaas geen uier ontwikkeld en na een half jaar moest ze toch nog weg. Dat vind ik trouwens ook een minder punt: dieren die weg moeten naar de slacht.
Wat zouden boerinnen anders kunnen doen?
Moeilijke vraag. Ieder doet het op zijn eigen manier. Ik zou alleen willen zeggen: wees trots op wat je doet en draag dat ook uit! Ik vind het altijd wel jammer dat je zo weinig vrouwen op bijeenkomsten en vergaderingen ziet. Het zijn altijd mannen. Nu snap ik ook wel dat je met kinderen het niet altijd zo kunt regelen, maar vrouwen hebben vaak een heel andere kijk op zaken en dat kan een hele andere wending aan zulke bijeenkomsten geven.
Overtuig mensen in 1 zin van het platteland:
Kijk om je heen en geniet!
Heb je een lievelingskoe?
Koeien zijn verschrikkelijk mooie dieren. Ze hebben allemaal een eigen koppie en karakter. Er zijn er een aantal die heel erg aanhalig zijn. De liefste is toch wel een vaars, waar je lekker bij in de box kunt gaan liggen. Ze legt haar kop op je schoot en laat zich heerlijk kroelen (zie foto).
Is het altijd leuk om met een boer samen te wonen?
Tot nu toe wel. Tuurlijk moet je er 's nachts wel eens uit, maar dat wisselen we af. Ook loopt de dag nooit helemaal volgens planning, omdat er altijd wel wat tussenkomt. En je kunt natuurlijk niet zomaar een hele dag weg zonder van te voren van alles geregeld te hebben.
Hoe is Denemarken vergeleken met Nederland?
Bij ons in ieder geval heuvelachtiger. Voor de rest verschilt het eigenlijk niet veel van Nederland. Denemarken behoort ook tot de EU, waardoor we aan dezelfde regels moeten voldoen, al zijn ze in Denemarken op vele gebieden iets strenger, zoals bijvoorbeeld met medicijngebruik met de dieren. Denemarken doet trouwens niet mee met de euro. Een ander verschil is dus dat bijna alle vrouwen buiten de deur werken (en dan ook fulltime), maar dat kan ook omdat de kinderopvang hier zo goed is geregeld.
Wat mis je?
Eigenlijk wie. Mijn oma. Die zou ik zo graag de boerderij willen laten zien, maar dat zal niet gaan. Ze is namelijk al 11 jaar overleden. Ik had heel graag willen weten hoe zij over onze emigratie en de boerderij gedacht zou hebben. Verder mis ik het wel dat ik niet zomaar even een kop koffie kan drinken bij moeders, mijn beste vriendin of de buurvrouw. Met familie en vrienden hebben we veel contact middels mail, msn en telefoon. Daarbij is de afstand van 800 km goed te doen en hebben we al veel visite gehad. Ook mijn sociale leventje mis ik nog wel, verjaardagen, feestjes, tentfeesten, winkelen. Hier moeten we dat nog helemaal opbouwen. En verder... pindakaas en hagelslag kennen ze hier niet en het aanbod in groente is niet zo groot. Verder is ook hier alles verkrijgbaar. Bovendien brengt het bezoek altijd van alles mee.
Wat wil je nog zeggen over het boerinnenleven?
Het bevalt mij prima. Ik vind het jammer dat er nog zo'n vertekend (lees: ouderwets) beeld is van de huidige boerin. De boerin van deze tijd is goed geschoold en staat haar mannetje. Boer zijn is niet alleen wat koeien melken en trekker rijden. Door de huidige wet- en regelgeving komt er zoveel bijkijken. Iedere dag is weer anders en veelzijdig!!
Marlies Grandia, 29 jaar, geboren en getogen in Terwolde, Gelderland, woont samen met Marcel, 35 jaar, hond Mila 8 maanden, hobbies: hond, lezen en wil weer beginnen met volleybal, eigen site
DERDE BOERIN IN BEELD
Derde Boerin in Beeld
Ella Kieftenburg, woont met haar gezin in Canada, melkveebedrijf.
Hoelang ben je al boerin?
Sinds onze trouwdag in 1991.Ik ben zelf niet op een boerderij opgegroeid, maar op mijn 14e verhuisd, en kwam toen naast mijn grootouders te wonen die wel boer waren.
Daar heb ik altijd schapen en konijnen gehad.En toen ben ik naar de MAS gegaan en na het behalen van dat diploma voor een jaar (dacht ik :-) naar Canada gegaan.Daar liep ik dus Frank tegen het lijf (Hollandse jongen die hier net op z'n eigen een veehouderijbedrijf was begonnen), en ik ben hier nog steeds!
Vind je het leuk?
Ja, het bevalt me prima. Eigen baas zijn, je eigen uren in kunnen delen.En de ruimte hier is echt heerlijk.
Wat is er zo leuk/mooi aan?
Die vrijheid dat je niet voor een ander hoeft te verantwoorden waar je mee bezig bent, of wat je die dag gaat doen.
Wat zijn de mindere kanten?
Het feit dat je 24 uur per dag "oproepbaar" bent.Koe kan midden in de nacht kalven, en daar wil je meestal toch wel bij zijn om in de gaten te houden dat dat goed verloopt.Maar eerlijk gezegd gebeurd dat niet zo veel hoor, en dan is het toch mijn man die er uit gaat!
Waarom vertrokken naar Canada?
Na de MAS wou ik wat van de wereld zien. En wat Engels leren. Het plan was om eerst naar Canada te gaan en daarna naar Australie en Nieuw-Zeeland. Maar op elk continent een man en 5 kinderen lijkt me wat te veel van het goede, dus die reis naar "down-under" staat nog op m'n verlanglijst. En m'n ouders hebben altijd achter me gestaan. Als jij dat wilt, dan moet je dat doen. En nu terugkijkend vind ik dat wel fantastisch van ze!!
Wat is daar anders aan boeren dan hier in Nederland?
De vrijheid.In Nederland is er zoveel vastgelegd en zijn er zoveel regels waar je je aan moet houden, daar ben je naar mijn gevoel niet echt meer eigen baas.
Begreep de omgeving je keus?
Ja, en nee.Sommige mensen snapten er niks van, maar er waren er ook genoeg die zeiden: Ik zou zelf het lef willen hebben om het te doen.
Mis je je vriendinnen uit Nederland?
Het eerste jaar wel, maar ondertussen heb ik hier vriendinnen. En ik heb nog steeds heel veel contact met een vriendin die ik al vanaf m'n 12e ken.We e-mailen en we bellen elkaar regelmatig. En ik heb ook nog steeds contact met een vriendin van de MAS. Maar ik denk niet dat dat iets te maken heeft met het feit dat ik in Canada woon. Als je in Nederland trouwt en verhuisd naar een andere provincie, dan bouw je toch ook weer vriendschappen op in je nieuwe woonomgeving.
Hoe is het sociale leven daar?
Net wat je er zelf van maakt.Wij zijn actief betrokken bij de kerk en bij de school en zo en zo bouw je heel veel contacten op. In de zomer voetballen de kinderen en dan zijn daar weer allerlei activiteiten bij betrokken. Wij leven hier in die zin net zo als jullie in Nederland. Vergadering hier, etentje daar, bowlen met vrienden, dagje skiën.
Echte winters...is dat fijn of balen?
Ik vind de winter heerlijk.Ik baal dan ook dat er nu nog geen sneeuw ligt. Het is 10 graden boven nul, terwijl dat normaal onder nul is met een laag sneeuw.En een echte "snow-day"vind ik op z'n tijd ook wel lekker. Dan zijn de schoolbussen afgelast en wordt je over de radio dringend, maar vriendelijk verzocht je niet op de weg te begeven als er geen dringende reden voor is. Maar dat is voor mij makkelijk praten, omdat wij allebei thuis werken en dus niet op pad "moeten'' .
Die onverwachte vrije dagen waarop je als gezin lekker met elkaar in huis bent, dat vind ik heerlijk. Lekker spelletjes doen en een dagje relaxen.
Heb jij een band met de koeien of is dat niet mogelijk?
Dat zou wel mogelijk zijn, maar ik kan niet zeggen dat ik dat echt heb.Mijn man is echt een "koeienboer". hij kent elke koe, en weet ook wie haar moeder, en evt. zussen en kalfjes zijn. Dat heb ik dus echt niet.
Een hoogtepunt uit je boerinnenbestaan is...
De eerste keer dat ik de boerderij helemaal alleen heb gedaan.Dat was nog in 1991 (voor de kinderen er waren) Frank ging toen voor een week naar Nederland en ik heb toen alles alleen gedaan.En dat was toen op een oude grupstal 40 koeien, met bijbehorend jongvee.Met de vork hokken uitmesten en koeien vastzetten en na het melken weer naar buiten ...(als ik daar weer aan denk), dan waardeer ik weer dubbel hoe goed we het nu hebben met de robots en alle vee op de roosters.
Uit m'n boerinnenbestaan kan ik zo gauw niet bedenken, maar afstand blijft wel eens vervelend.Frank's vader is een aantal jaren geleden onverwachts overleden en dan zit je wel ver weg. En met de geboorte van de kinderen is het natuurlijk heel jammer dat de familie niet dichterbij zit. Maar goed, daar hebben we zelf voor gekozen.
Nederland of Canada?
We zijn 3 jaar terug Canadees geworden, dus ik zeg Canada. Maar Nederland blijft toch je vaderland.
Drop of stroopwafels?
Allebei :-)
Facts: Ella Kieftenburg, 35 jaar, getrouwd met Frank, 5 kinderen.
Zoon van 14, dochter van 12, dochter 9, zoon 7 en dochter 4. Luistert graag naar countrymuziek. Momenteel zeer actief in schoolbestuur. Is een prive school, dus heel veel vrijwillige uurtjes inzet. Lezen, internetten, skiën op zijn tijd. Altijd feest als ouders komen om de familiebanden weer stevig aan te halen. Heeft ook een zus in Canada wonen.
VIERDE BOERIN IN BEELD
Marijke Nooijen, varkenshouder in Brabant
Jij bent boerin, wat is dat nou precies? Voor iedere boerin is dat anders. Voor mij is een boerin een meisje of vrouw die zich op welke manier dan ook inzet voor het agrarisch bedrijf.
Getrouwd met een boer (haha). Echt, ik kwam hem tegen, werd op slag verliefd op mijn Michiel de ‘ruiter’. Dat hij varkenshouder was, vond ik alleen maar meer punten waard! Hij scoorde hoog!
Hoe vind je dat mensen kijken naar boeren en boerinnen over het algemeen?
Je hebt varkens, hoeveel? Vind je het leuke beesten? Werk je volledig mee in
het bedrijf? Waarom wel/niet?
Ben je trots op je beroep?
Doe je dingen om de landbouw te promoten?
Vinden je kids het leuk om op de boerderij te wonen?
Hoe vond je het om als puber boerin te zijn?
Toen ik op de lagere school zat, had ik niet direct het idee dat ik mocht aansluiten bij de meisjes uit het dorp, want ik kwam van de boerderij. Ook moesten we vaak helpen, dat gaf in de puberteit nog wel eens verhitte discussies. Ik ben een keer (veel en veel te ) laat thuis gekomen.. Dus stelde ik mijn vader voor om maar direct mee te gaan melken. Dat was slim van mij, want als ik toen niet was gaan werken...had er wat gezwaaid! Kennelijk was de liefde voor het boerenbedrijf zo groot dat ik ook in die richting mijn studie ben gaan volgen. Na de HAVO een paar jaar HAS en toen MAS en Middelbaar-kader geslaagd. Ik was toch meer met mijn hobby paardrijden bezig als de studie, dat een stapje terug het gevolg werd. Op de opleiding heb ik een paar goede vriendinnen leren kennen. We trokken toch erg naar elkaar in die grote massa jongens. Het was een leuke tijd, veel uitgaan, op stage, praktijkweken, enz.
Wat wil je zeggen tegen mensen over het platteland?
Knortom (J) het platteland is tevreden genieten, met respect voor elkaar en de natuur.
Facts: Marijke Nooijen-Koenen, 34 jaar, getrouwd met Michiel, 3 kinderen: Isa (4), Ries (2), Peer (bijna 1 jaar)
Is dol op de kinderen en de manier waarop zij de wondere wereld ontdekken. En op Henkie, de hond, beste vriend van het hele gezin.
VIJFDE BOERIN IN BEELD
Leenboerin? Hoe werkt dat?
,,Een veehouder kan mij inhuren voor bv het melken ect... al is het wel eigenlijk altijd het zelfde bedrijf waar ik melk, en bv de koeien scheren, helpen met kuilen, ik werk ook als de boer op vakantie is en ga zo nog maar even door.
Ben je allang boerin?
,,Eigenlijk officieel toen ik van school kwam, MAS toen was ik dus ineens afgestudeerd boerin of ook wel: boerin met papieren''
Wat doe je precies op een dag?
,,Nou, ik begin op een doordeweekse dag met het monsters nemen voor cr-delta. Daarna zorg ik voor mijn eigen huisdieren en voor mijzelf. Dan naar de klanten die paarden hebben waarvan ik de gebitten verzorg. Aan het einde van de middag weer monsteren voor cr-delta..zo vliegen de dagen voorbij. Ik wil natuurlijk ook nog even eten en wat sporten. In het weekend ben ik ook altijd bezig: monsteren kun je vervangen door melken, kalfjes en jongvee voeren, boxen vegen ect ect. Alleen het voeren met de trekker doe ik niet, dat duurt dan zo lang omdat ik er niet zo heel handig in ben...
Waarom ben je boerin geworden?
,,Ik ben het niet geworden maar was het al, toen ik klein was, was ik al bijna elke dag bij de boerderij bij ons in de buurt te vinden. Daar hadden ze toen van alles, koeien, schapen, paarden, kippen varkens geiten konijnen katten honden muizen en hele grote ratten... Ik vond dat altijd erg leuk en vooral gezellig. Dus eigenlijk logisch dat ik op de middelbare agrarische school terecht kwam en met dieren wilde gaan werken. Ik koos wel voor buiten werken, ben niet zo'n binnenzitter...
Wat is er zo leuk aan?
,,Vooral het buiten werken. En het is altijd weer anders. Alle dieren hebben hun eige(n)aardigheden, die je leert kennen.''
Wat zijn de reacties van mensen uit je omgeving?
,, Niet iedereen verwacht dat ik tussen de koeien door banjer. Ik ben ook niet zo groot en het wordt niet verwacht van een meisje... Maar verder vindt iedereen het altijd heel interessant en ook wel bij mij passen. In het begin moesten alleen een paar boeren waar ik kom monsteren er best wel aan wennen: zo'n jonge dame in de melkput...Die vonden dat ik veel beter op kantoor kon gaan werken, dan bleef ik mooi schoon, haha.''
,,In mijn omgeving wel positief, maar dat is denk ik ook omdat ze mij kennen, en respect hebben voor het werk wat je allemaal doet. De meesten zouden toch niet willen ruilen. Altijd vroeg eruit, geen vrije tijd, ect. terwijl ik vind dat je juist veel vrijheid hebt.. Tussen het melken door dan, en een kalfkoe daargelaten, dat hoort er nou eenmaal bij en dat maakt het ook weer leuk.''
Wat zou je mensen willen zeggen in 1 zin over het platteland?
,,Zeur niet maar kom eerst eens kijken en ervaar hoe leuk het er is!!!''
Wil je op de volgende stellingen reageren?
,,Vast wel!!! Maar dat doet alles wat je niet gewend bent, ook bv een levensmiddelenfabriek of een ziekenhuis of een hondenkennel .''
Koeien zijn machines, geen dieren.
,,Het zijn productiedieren dat wel :-( maar we proberen ze zo goed mogelijk te verzorgen, alleen we mogen het zakelijke niet uit het oog verliezen. (mede door de melkprijzen van tegenwoordig) We kunnen niet alle dieren een oude dag bezorgen... Wel maken we de tijd die we ze houden zo fijn en comfortabel mogelijk! Dus in de wei, goede stal, met nu sinds kort ook een elektrische koeborstel!!! We geven ze goed voer en bij ziekte willen we dat ze zo min mogelijk pijn lijden.
Boerinnen hebben girl power, maar moeten daar nog wel wat trotser op zijn!
,,Tuurlijk moeten we daar heel trots op zijn! Want er komen er steeds minder! Dus het handje vol dat we nog hebben, daar ben ik trots op...
Boerin zijn is een vak om van te dromen...
,,Als je van buiten leven, dieren en vrijheid houdt zeker weten!''
Marielle Heuvelman, 28 jaar, dierengek en boerin, houdt van alle muziek, maar geen eentonig gebonk, pony en hond, geniet van sporten op haar tijd
Zevende Boerin in Beeld
O ja...deze outfit is dagelijkse kost voor Toos en haar boer (maar dat gelooft natuurlijk niemand)
Hoe ben je boerin geworden?
,,Heel lang geleden werd in een donkere koude nacht bij een jonge boerin en
een iets oudere boer een heel lief klein babymeisje geboren, dat was mijn
eerste kennismaking met de agrarische sector.''
Hoe kijk je tegen het boerenleven aan?
,,Eerlijk gezegd vind ik de hele hype rond het boerinnenleven, hoe zwaar dat
wel niet is want je kunt noooooooit op vakantie en als je een keer ergens
heen wilt moet er altijd een koe kalven, en ga zo nog maar even door...Dat vind ik nogal overtrokken.
Alsof dat alleen op een boerderij geldt! Ik denk zelf dat iedere partner van een
zelfstandig ondernemer in welke sector dan ook wel eens met dit soort situaties te maken heeft.
Mijn man zegt heel vaak voor de grap: eerst het bedrief en dan het wief ( en nee, wij spreken geen dialect).
Dat geldt volgens mij voor alle zelfstandig ondernemers, als het er op aan komt.
Het is trouwens maar net wat je het belangrijkst vindt op sommige momenten. Mijn
man moest in onze huwelijksnacht een koe insemineren vond 'ie zelf, daar zie
ik grap dan wel van. En aan de andere kant maakt hij wel elke dag tijd om de kinderen naar school te brengen.
Ook vind ik de rolverdeling op de boerderij behoorlijk ouderwets en lijkt het een bijna onmogelijk iets om daar uit te komen.
Zo heeft het jaren geduurd voor er aan de telefoon niet standaard eerst naar mijn echtgenoot werd gevraagd.
Alsof ik niet kan zeggen of de mais bijna op is of niet, of zoiets. En als je als agrarische vrouw iets te melden hebt in het openbaar
wordt er meteen gesuggereerd dat je man thuis vast niets te vertellen heeft....... Ik kan je melden dat ik wel de broek aan heb, maar dat is alleen
omdat het best koud is en omdat het niet geaccepteerd is om zonder rond te lopen.
Wat is mooi aan het leven op de boerderij?
,,We wonen op een AAA locatie ( vind ik zelf), eigenlijk is het gewoon schande dat we niet beter
weten dan in een vrijstaand huis te wonen met veel ruimte eromheen. Manlief
is altijd thuis, dat is (meestal) heel gezellig. We zitten in de zomer vaak
's avonds met een biertje buiten en dan zeggen we tegen elkaar: Lekker he, zo
in Zuid Frankrijk, vooral die 1000 kilometer die we niet in een zweetauto
hoefden te zitten met een achterbank vol jengelende kinderen.''
Vind je jezelf een echte boerin?
,,Hoewel het verzorgen van dieren zeker niet mijn grootste hobby is, vind ik
mezelf wel een echte boerin. Maar dan een om in de politiek de belangen
van de sector te behartigen, meer een vergaderboerin dus.''
Waarom koos je voor een boer?
,,Kiezen voor een boer was wat mij betreft geen doel op zich, maar dat hij het
was was wel mooi meegenomen.''
Heb je zelf een hele andere achtergrond?
,,In een grijs verleden heb ik gewerkt als rontgenlaborant. Je weet wel, foto's
maken en assisteren bij onderzoeken op een rontgenafdeling van een
ziekenhuis. Geweldig beroep vond ik dat, heel veel van geleerd, maar niet
iets om mijn hele leven te doen of om in de toekomst weer op te pakken.
Daarom studeer ik nu in deeltijd Bedrijfskunde aan de HAS in Dronten, kan ik
een andere baan zoeken als ik daar zin in heb. Ben overigens wel op een boerderij met melkkoeien geboren,
dus ik heb wel degelijk een agrarische achtergrond.''
Ben je van plan je eigen werk te blijven doen?
,,Ik zie mezelf niet de koeien of kalfjes verzorgen op de boerderij. Eigenlijk
vind ik elke dag de kat voeren al een opgave, ik heb gewoon niet zoveel met
dieren, nooit gehad ook. Al het andere werk wat niet met de dieren te maken
heeft vind ik wel heel leuk om te doen. Maar ik zou het wel heel leuk vinden
om iets binnen de agrarische sector te doen op bestuurs- of beleidsgebied,
daarom ben ik met mijn studie gestart.''
Hoe kijkt de omgeving tegen je aan?
,,Hier in de randstad zijn we als melkveehouders bezig een soort van
bezienswaardigheid te worden. Een uitstervend ras zeg maar. Dat is jammer, het
boeren-onder-elkaar gevoel verdwijnt langzaam uit de streek.
Hoe de omgeving (lees: niet-boer) tegen ons aankijkt wordt aardig
weergegeven met het volgende verhaaltje: Ik was een keer met
mijn oudste dochter aan het fietsen, toen ik vlak bij huis een lekke band
kreeg. Met nog een klein stukje lopen voor de boeg kwam ik een vader van een
van de klasgenoten van dochter tegen. Die vroeg of hij even naar mijn huis
moest bellen om te vragen of ik opgehaald kon worden. Bij mijn antwoord dat
dat niet nodig was want ik woon daar ( wijs mijn huis aan) kreeg hij ogen als
schoteltjes. Voor hem is in een vrijstaande boerderij wonen iets wat oudere
mensen doen die geld hebben en niet een of ander moedertje dat een stuk
jonger is dan hij. Sindsdien zwaait hij altijd heel vriendelijk naar me.
Word je als mens interessanter omdat je in een 'dure' buurt woont? Ik denk trouwens niet dat die meneer wil ruilen met ons banksaldo.''
Leukste moment:
,,De koeien verzorgen is niet mijn hobby, maar een keer per jaar ofzo gaat
mijn man een weekend weg en melk ik, omdat ik dat stoer vind en belangrijk
dat ik weet wat er speelt in de stal. Toen ik na twee avonden
tentfeest-en-de-volgende-ochtend-vroeg-op-om-te-melken nog steeds geen
antibioticum in de tank had gemolken en geen een koe was vergeten, toen was
ik best trots op mezelf.''
Minste moment:
,,Alles wat in de kou en het donker moet gebeuren....''
Facts: Toos van Soest, 34 jaar, 10 jaar getrouwd met Hans, woont in Harmelen
(provincie Utrecht), vier kinderen, melkveebedrijf, werkt min of meer mee op
het bedrijf ( koek en zopie verstrekking, administratie, dat soort
dingen, alleen als het echt nodig is ook melken). Heeft verschillende
bestuursfuncties. Motto: Tegen de stroom in zwemmen.
En dan nog even dit: Kan niet achteruitrijden met een wagen achter de trekker, heeft andere kwaliteiten.
Achtste Boerin in Beeld
Floor Vries, 54 jaar, sinds 2003 getrouwd met Ger. Verbouwen tarwe en telen groentezaden. Vindt zichzelf nog geen boerin, omdat ze te kort op het platteland woont, maar daar denkt haar boer heel anders over! Hij is trots dat Floor zoveel interesse heeft in het wel en wee op het platteland.
Favoriete werkzaamheden binnen het bedrijf?
Negende boerin in beeld!
Deze week een heel bijzondere boerin: Een kunstenares die boerin had willen zijn! Een wannabe boerin! Karen Wullings houdt zoveel van het platteland, ze wijdt er zelfs een groot gedeelte van haar werk als kunstenares aan: Karen schildert koeien. En dat niet alleen....
Waarom ben je zo dol op het platteland?
,,Vroeger woonde ik tegenover een weiland vol koeien ..daar heb ik waarschijnlijk toch iets aan over gehouden. En mijn vorige atelier was ook op het platteland. Heerlijk met de klompen aan even over het erf lopen als ik een pauze had tijdens het schilderen. Heerlijk je bent eigenlijk weg van alle drukte dan.''
,,Ik heb wel een paar adressen waar ik koeien schets, maar meestal neem ik foto's. Ik heb in mijn mijn vorige atelier wel veel geschetst ter plekke. Maar dat is dan makkelijker te realiseren als je zo dichtbij werkt. Maar er zijn wel vaste adressen waar ik geregeld kom.''
Je maakt kunst over koeien, waar komt die fascinatie vandaan? Wat vind je zo bijzonder aan ze?
Hoe ben je op het idee gekomen om koeien te gaan schilderen?
Je gebruikt je kunst ook om bewustwording over het platteland op gang te brengen, waarom doe je dat?
Momenteel ben je bezig met het maken van een krantje over koeien, waar komt dat idee vandaan?
Had je graag boerin willen worden?
Kom je vaak op het platteland?
,,Nog veel te weinig! Ik woon nu in Haastrecht. Een dorp vlakbij Gouda, in de oude dorpskern. Daar is helaas geen ruimte voor een paar grazende koeien. Helaas... ik zou graag een paar modellen voor de deur willen hebben, maar dat zit er momenteel niet in. We hebben wel eens gekeken naar een boerderijtje in Drenthe, maar dat is gelijk wel aan de andere kant van Nederland. Maar we kijken wel regelmatig en je weet nooit wat de toekomst brengt. Ik probeer wel elke week naar het platteland te gaan ergens in de buurt bij ons. Of ik stop bij een hek, als de koeien buiten staan, om ze daar te bewonderen. Dat is zo leuk, want ze zijn heel erg nieuwsgierig en dan komen ze vaak naar het hek toe.''
Hoe zie jij boerinnen?
Facts: Karen Wullings, 31 jaar, Haastrecht, hobbies: werkt eigenlijk alleen maar, maar schilderen is natuurlijk DE grote hobby! Geeft ook les, maakt illustraties. Heeft van hobby werk en passie gemaakt. Site: www.kunststudio.nl
Tiende Boerin in Beeld: Jolanda Boomaerts!
Deze week Boerin in Beeld: Jolanda Boomaerts, van de cijfers naar de koeienbillen. Van de liefde voor administratie naar hard werken met haar koeien in de stal. Jolanda runt samen met haar man Kees een melkveebedrijf in Hoeven. Jan Smit schalt door het huis als Jolanda moet strijken, maar of de koeien die muziek kunnen waarderen?
,,In mijn geval: een vrouw die samen met haar man een agrarisch bedrijf runt.''
,,Ja, ik zet me graag 100% in voor iets en hou niet van half werk. Ik geniet wanneer mijn gezin lekker draait en wanneer het goed gaat met de koeien. Mijn ouders hebben geen boerderij maar het boerin zijn kun je leren, als het maar in je hart zit.''
,,Toen wij trouwden gingen wij op de boerderij wonen en mijn man bleef met zijn vader in maatschap. Er was toen voor mij nog geen plaatsje vrij op de boerderij, dus ik bleef buitenshuis werken. Ik deed de boekhouding en loonadministratie op een busbedrijf. Was ook erg gezellig hoor, met al die chauffeurs. Ik hield mijn baan ook nog na de geboorte van onze twee oudste dochters. Wel ging ik steeds meer meehelpen op de boerderij. Het boekhouden en de administratieve werkzaamheden ben ik gelijk gaan doen. Pas toen ik zwanger was van de derde en mijn schoonvader uit de maatschap ging, besloot ik om fulltime boerin te worden. Ik ging twee keer per dag de koeien melken en kreeg zo een sterke binding met de beesten.''
,,De meeste mensen reageren positief, vaak wel verrast. Ik moet ook meestal wel wat meer uitleg geven over wat “boerin-zijn” inhoudt. Welke werkzaamheden het omvat en hoe ik het vind. Maar dat is juist leuk om te doen. Zo maken mensen echt contact en kun je ze ook wat vertellen over het platteland.''
,,De ruimte, voor onszelf maar vooral voor onze kinderen. Als wij zien hoe die genieten van het buiten zijn, het struinen door de weien en hoe dicht zij bij de natuur staan, dan is dat HET grote voordeel van het platteland.''
Wat helemaal niet ?
,,We moeten nogal een eindje fietsen voordat we in het dorp zijn. De kinderen zijn niet opgegroeid in het verkeer en dat is voor hun erg wennen met al die auto’s die van alle kanten komen. Extra oppassen dus.''
,,Het voorjaar, absoluut ! Drukte op de boerderij maar het is geweldig. De natuur ontwaakt uit een winterslaap, wij zelf ook ! Tractors kruipen over het land van ’s ochtend vroeg tot ’s avonds laat. Je krijgt meer energie en kunt een hoop werk verzetten.''
,,Alles rondom de verzorging van de melkkoeien. Ik vind het fijn om tussen de koeien in de stal te zijn.''
,,Zeker weten. Ik ben boerin omdat mijn man boer is maar het zit nu wel in mijn hart.''
,,Ik heb altijd op kantoor gewerkt tussen de cijfertjes. Ik doe nu de boekhouding en al het papierwerk van ons bedrijf en ben altijd blij wanneer ik daar klaar mee ben. Niet meer op kantoor dus. Omdat wij ons bedrijf toch nog een beetje willen uitbreiden en wij al tegen een melktijd van 2,5 uur per keer aanliepen, hebben wij vorig jaar besloten om over te schakelen op een melkrobot. Toen kwam er voor mij toch wel een heleboel tijd vrij. Ik ben nog steeds 2x per dag in de stal te vinden maar het is nu lichamelijk ( vooral voor mijn bekken ) echt een verademing. Met een uurtje heb je alles gedaan. Nu heb ik heel goed nagedacht wat ik echt leuk vind naast de koeien. En sinds drie maanden zijn we gastouder geworden van een kindje Tom. Hij is nu 6 maanden en het is echt een schat van een manneke. De meiden vinden het echt een feest wanneer hij drie dagen in de week bij ons is. Ik geniet er enorm van.''
,,Omdat wij het nieuwste type Galaxy-robot hebben komen er geregeld mensen kijken. Ook hebben we vorige maand 100 boeren van 2 studieclubs op bezoek gehad. Leuk vind ik dat, koffie zetten en kletsen met je collega’s. Het is altijd leerzaam om onderling ervaringen uit wisselen.''
,,Onze oudste dochter Eva had een koe, een naamgenoot van haar en die was ook nog eens van 1998. In augustus kalfde Eva af en vanaf de eerste dag bleek al dat de robot deze koe niet kon melken. Het uier hing bijna op de grond. Ik heb toen aan onze dochter beloofd dat ik deze koe twee keer per dag handmatig aan zou sluiten zodat ze toch gemolken kon worden. Dat is natuurlijk niet de bedoeling van een melkrobot maar goed, ze mocht van mij deze lactatie nog uitdienen. Deze koe kwam wanneer ik haar riep, ze stond ook al te wachten als ik wat later was. Maar haar beenwerk werd slechter en zo kwam eind maart toch de dag dat wij afscheid van haar hebben genomen. De eerste ochtend dat ze niet meer in de stal was, voelde het zo maar leeg, met 99 andere koeien om me heen !! Ik heb me voorgenomen om me niet meer zo te hechten aan een bepaalde koe want het afscheid is dan toch zwaarder.''
Wat wil je in 1 zin zeggen over het platteland?
,,Het platteland is een mooi gebied dat door boeren wordt bewerkt en onderhouden zodat mens en dier er samen van kunnen genieten.''
Elfde Boerin in Beeld: Ans Uneken!
Ans Uneken...bloemschikkunst is helemaal haar ding, maar boerin zijn? Dat bevalt ook reuzegoed. Zo goed, dat ze binnenkort haar ja-woord geeft aan haar eigen boer! 
Wat doe je allemaal? Hobby's heb ik nooit genoeg, maar werken gaat altijd voor. Als ik tijd heb, maak ik graag muziek. Daar ben ik gek op. Ik speel een beetje elektrisch gitaar, maar zit niet in een band. Met de accoutische gitaar kan ik ook prima uit de voeten en tokkel ik er wat op los. Specialiteit: gevoelige fluisterliedjes schrijven en zingen over bijvoorbeeld. mijn ervaringen en over hoe ik het vind om christen te zijn.
En er is meer! Knutselen, collages maken, bloemschikken, tekenen, kleren maken, en ga nog maar even door. Aan creativiteit geen gebrek, maar de andere kant daarvan is dat creatieve mensen vaak geen overzicht hebben op de zaken, dus dat moet ik als boerin nog bijspijkeren.
Wat is een boerin? De vrouw van een boer, maar dan wel één die elke dag toch even achter de handen uit de mouwen steekt en die weet wat er speelt in de stal en op papier. Natuurlijk is dat lastig als je erbij werkt en ik weet ook niet alles, maar een boerin ben je niet als je niet "achter komt" en geen idee hebt wat er speelt in het werk van je wederhelft. Ik voel mij in ieder geval op en top boerin! Ik voer praktisch elke dag de kalveren en drijf de koetjes wat op tijdens het melken. Verder ben ik natuurlijk huisvrouw, lopende agenda, kok en leerling, want ik ben nog maar sinds een jaar meer op de boerderij aan het werk. Ik ben geen boerendochter en weet van alles niet veel, maar wat ik weet ben ik best een beetje trots op!
Reacties uit je omgeving? Als ik vertel dat ik boerin ben, zijn er meestal 2 soorten reacties. De eerste: Oh, kon je geen werk vinden ofzo.... en de tweede (veel leuker) is vaak enthousiast en nieuwsgierig. Boer zijn is best een hot item op het moment en daar kunnen we ons voordeel weer mee doen. (met leuke sites zoals deze hihi)
Charme platteland? Dan kies ik voor de ruimte, natuur en minder stadse haastigheid. Een boer heeft het ook vaak razend druk, dus ook haast, maar dat voelt anders. Hier ben je ook minder annoniem als in de stad en dat geeft meer een warm gevoel. Wat ik niet leuk vind aan het plattland is de keerzijde, mensen houden je heel goed in de gaten (of de juffrouw die naar de kerk gaat haar was op zondag buiten hangt) en ik heb een hekel aan ontstuimig weer. De wind jaagt hier om de keet en alles is drassig, modderig en onrustig. Bah. Gelukkig is het ook heel vaak mooi weer. ''
Favoriete bezigheden op het bedrijf? Het liefst mag ik toch voor de kalveren zorgen. Met alles erop en eraan. Het geeft mij stiekem best een machtig gevoel als je alles zelf kunt doen en alles in de hand kan houden. Dus vanaf de geboorte totdat ze een maand of 4/5 zijn voeren, medicijnen geven als dat nodig is, zorgen dat de hokken goed zijn, diarree proberen te voorkomen en ze er anders weer bovenop krijgen. Tijdens het voeren repeteer ik altijd wie welk kalf is en van welke moeder en hoe goed ze het doen. Nadat ze 4/5 maanden oud zijn, komen ze op roosters en krijgen ze alleen nog water, hooi en brok. De afstand is dan weer groter en op een gegeven moment weet ik ook niet meer wie ze ook alweer waren. Gerhard voert ze dan machinaal en dan worden de koeien te groot en te sterk voor mij.
Minder leuk? Opruimen. Plastic wegwerken, rommeltjes weer terug op de plek leggen, slepen met spul dat eigenlijk te zwaar voor me is en niet weten waar alles dan wél hoort te liggen. Dan duurt het maar even of de pretlichtjes in mijn ogen worden zware donderbuien.... kom dan maar niet in de buurt.
Leef je je droom? Ja, ik hoop echt dat ik nog heeel lang boerin kan blijven. Het type lekker koken, goede moeder en van wanten weten in de stal spreekt mij erg aan, of ik het waar kan maken is de vraag, maar mijn best doen is nooit mis. En ja, ik wilde als kind al boerin worden, maar zonder boeren in de familie is dat niets. Kunstenaar of bloemist was de tweede keuze en dat is ontzettend leuk! Ik werk nog 2 middagen in de bloemenwinkel en ik knutsel er wat op los in mijn vrije tijd. Op de landbouwschool bloemschikken liep ik een heuse boer tegen het lijf en kwamen al mijn dromen uit....
Tine van Houselt, 43 jaar, melkveebedrijf met man Floris, stal bestaat uit bijzondere rood bonte dames. Er huist zelfs een kampioene in de stal, Flora is de naam..En koningin Beatrix heeft haar geknuffeld. Zijn toch niet veel koeien die dat kunnen zeggen! O ja, Tine schildert haar koeien, dat is een uit de hand gelopen hobby.
Facts: Tine van Houselt, 43 jaar, man Floris, 2 dochters uit eerder huwelijk Floris, gek op muziek van de Dijk (en dan ook echt helemaal dansen en swingen!), dol op Sep, haar hond=Duitse Staande Draadhaar, eigen site www.tinevanhouselt.nl
Dertiende Boerin in Beeld: Esther van Benthem!
Esther van Benthem, getrouwd met Henk, woont in Noordoostpolder (Flevoland), hebben melkveebedrijf, maar Esther is ook medisch onderlegd als doktersassistente
Hoelang woon je op het platteland?
,,Eigenlijk mijn hele leven al. Ik ben 35 jaar geleden geboren in Ens, ook Flevoland, tussen veeboeren, akkerbouwers, bloembollentelers, tuinders en fruittelers..Sinds 13 jaar woon ik samen met Henk op onze melkveehouderij.''
,,Een vrouw die samen met haar ega de uitdaging aangaat op een agrarisch bedrijf. Die met het hele gezin, in voor- en tegenspoed, geniet van het wel en wee op een boerderij.''
,,De regelgeving die steeds maar strenger wordt. Al die papieren rompslomp die erbij komt kijken. En je bent eigenlijk nooit klaar met je werk. Heb je alles gedaan: koeien gemolken en gevoerd, de kalfjes gevoerd, stro in de hokken, kuil aan de bult (gras dat gemaaid is onderdekken met plastic en afsluiten met autobanden zodat het droog ligt en kan rijpen), het melklokaal is schoon, dan denk je dus werkelijk alles aan kant te hebben, gaat er een koe kalveren! Gaan we weer aan de gang. Eigenlijk is geen dag hetzelfde. Maar.. dat maakt het misschien ook wel zo leuk. Je moet steeds improviseren.''
,,Zoveel...Maar het eerste wat in mij opkomt is de eerste koeienkeuring (lijkt op een wedstrijd) in 2002 die wij meemaakten. We waren zo onervaren en stuntelig! En toch behaalden we een superresultaat! Een hoge score in onze klasse, 1A voor de kenners.''
,,Ze boeien mij. Vroeger zag ik ze staan in een weiland en vond ik ze grappig. Nu zijn ze ons werk en een bron van inkomsten. Door de fokkerij proberen wij steeds 'mooiere' en meer duurzame koeien te fokken. Ik heb ook een lieveling: Coba 168. Deze hebben we zelf gefokt en zij is een paar jaar geleden “excellent” geworden. Ze wordt eind dit jaar 10. Als ik de stal inkom zoekt ze mij vaak even op om een aai achter haar oor te krijgen. Coba is mooi, sterk, eigenwijs en eigenzinnig! Geweldig vind ik dat.''
,,Vaak vinden buitenstaanders het “geweldig”, en soms zijn ze verrast. Ook omdat ze het idee van boerin romantiseren. Als ik er wat dieper op in ga, geef ik ze een compleet beeld van wat het werk op het bedrijf nu echt inhoudt. (dat we bv. al lang niet meer met de hand melken)
Ik betrek graag mensen bij wat ik doe en waar ik voor sta, breng mijn enthousiasme graag over. Of het nou kinderen van de basisschool zijn (dmv een rondleiding op de boerderij) of gewoon vrienden, collega’s of iemand die interesse toont.''
,,Het vrije leven, de ruimte, de rust…een plek waar ik mijn kinderen graag zie opgroeien. Ze kunnen en mogen zichzelf in hun eigen tempo ontwikkelen. En ik maak ze graag bewust van de natuur. Van kikkerdril in de sloot, kalfjes geboren zien worden en strohutten bouwen in de schuur. Het platteland is mijn plek waar ik geniet van alles om me heen.''
,,Eigenlijk leef ik met elk seizoen mee. Ik kan genieten van het voorjaar, dat is zo'n moment dat alle boeren het op hun heupen krijgen (druk zijn). Alles begint te groeien, de natuur wordt wakker. De zomer is toch dat je heerlijk buiten in de natuur en op het land bezig bent en buiten leeft.
De herfst is fijn omdat er na een drukke periode wat rust komt, het landwerk zit erop. En de winter geeft weer andere gezelligheid. We maken dan tijd om studieclubs te ontvangen en bij collega boeren op het erf te kijken. We hebben dan ook tijd om ons bezig te houden met een andere hobby/uitdaging: koeien- en kalverkeuringen .
,,Lezen is voor mij totale ontspanning: psychologische thrillers zijn mijn favoriet. En ik ga af en toe graag met Henk naar een musical of concert. Een dagje uit met mijn gezin sla ik ook nooit af!''
,,Het is zeker belangrijk mensen die niet op het platteland wonen en werken te vertellen over het wel en wee van ONS boeren. Er zijn veel vooroordelen en er is toch ook veel onbegrip. Buitenstaanders moeten er bewust van worden dat ze eigenlijk niet zonder ons kunnen. Een hele goede kreet die ik ergens zag vind ik: No farmers, No food!
Afgelopen zomer mocht ik voor de site http://www.veeteelt.nl vertellen over onze voorbereidingen op een koeienkeuring. Ook met het oog op mijn passie voor koeien en de dorpelingen eens te laten zien dat er meer is dan koeien melken alleen. (dit kun je nalezen op www.ens-nop.nl link naar nieuwsarchief scroll 24-06-2006) Daar kreeg ik erg leuke reacties op, dus het helpt om andere mensen een kijkje te geven achter je staldeur!
Veertiende Boerin in Beeld
Grietje Breitsma, 20 jaar, Friesland. Woont nu nog met ouders op melkveebedrijf, gaat binnenkort met haar eigen boer samenwonen, blijft op Friese grond! Grietje weet van wanten met haar zorgopleiding, maar koos ook voor een studie melkveehouderij. Tentfeestjes? Daar mag je Grietje wel voor wakker maken!
Wat voor bedrijf hebben jullie? ,,Ik ben geboren op een melkveebedrijf in Hoornsterzwaag. Hier komen dagelijks 110 melkkoeien door de carrousel. Het bedrijf wordt gerund door mijn vader en mijn oom die samen in een maatschap zitten. Mijn vriend is ook boer, hij zit samen met zijn vader en oom in een maatschap. Zij melken op dit moment 160 koeien en hebben ook een carousel.'' (carrousel: koeien staan in een soort cirkel en worden gemolken door een ronddraaiende machine. De boer hangt op 1 plek het apparaat onder en maakt zo een rondje)
Wil je zelf ook boerin worden/blijven? Of had je eerst andere plannen? ,,Ik heb vorig jaar in juli mijn diploma gehaald voor verzorgende-IGer, dus ik werk in de zorg. Ik heb nu nog steeds een 0-uren contract in een verzorgingshuis. Hier werk ik in de weekenden en vakanties. Maar ik heb natuurlijk niet voor niks mijn huidige opleiding gekozen, ik wil daar in de toekomst dus ook gebruik van gaan maken!''
Waarom heb je toch voor het boerenleven gekozen? ,,Ik vind het gewoon heel erg leuk en interessant!! Het heeft zoveel verschillende kanten het wordt nooit saai. Je bent veel buiten, je hebt met dieren de maken, je bent ondernemer etc.''
Meegedaan aan Boer zoekt Vrouw om boer te vinden? ,,Haha…. nee! Dat was gelukkig niet nodig. Ik kende mijn vriend Piet al een tijdje, ik trainde namelijk met zijn touwtrek-team… Toen had ik nog niet zoveel contact met hem, maar tijdens een etentje van het team sloeg de vonk over!!''
Welke reacties krijg je van mensen als je zegt: Ik ben boerin? ,,Mensen die mij kennen vinden dat het bij mij past. Mensen die niks van het boerenleven weten en mij niet kennen zijn erg verbaasd…. Een meisje op de trekker? En de boerderij? Dat stinkt!''
Wat is minder? ,,Dat er zoveel regeltjes zijn. Soms zijn regels nodig, maar er zijn er ook een heleboel vervelende bij. Je merkt vaak dat degene die de regels bedenkt niet echt weet wat er op een bedrijf speelt.''
Had je graag een andere baan gehad? Of boerin zijn helemaal jouw ding? ,,Ik werk nu dus nog in de zorg, en 5 dagen in de week ben ik met mijn opleiding bezig. Dus ik weet nog niet hoe het in de toekomst gaat. Het kan alle kanten op. Maar wel de agrarische kant, dat heb ik tenminste nu wel voor ogen.
Facts: Grietje Breitsma, 20 jaar, houdt van tentfeestjes, sporten, boek lezen en koekeloert graag in de natuur. Grietje is ook te vinden op Hyves: http://www.grietus87.hyves.nl/
Vijftiende Boerin in Beeld
Bianca van Valkengoed, Groningen, 35 jaar, getrouwd met Gijs, melkveebedrijf, moeder van dochter Hanne, zoons Jouke en Ymte. Romantisch beeld bij platteland heeft ze niet echt meer, behalve bij geweldige zonsondergangen. ,,Daar kan ik zo rustig van worden.'' Bianca studeert pedagogiek en leest graag voor. Koeien waren haar passie, maar exceem gooide roet in het eten.
Hoe ben je boerin geworden?
,,Ik heb mijn man Gijs leren kennen via mijn vriendin Petra. Zij is opgegroeid op een boerderij en Gijs kwam daar als (varkens) inseminator. Ik was net terug van een rondreis door Nieuw Zeeland en Australië en helemaal niet uit op een verkering, integendeel, ik wilde zo snel mogelijk terug naar Nieuw Zeeland. Toen Petra hem op het eerstvolgende schuurfeest aan mij voorstelde kreeg ik het Spaans benauwd, ik vroeg me vertwijfeld af of zo’n woest aantrekkelijke jongen niet onbereikbaar voor mij zou zijn. …
Dat viel dus mee, bij het tweede schuurfeest hebben we gezoend en die trip naar Nieuw Zeeland willen we ooit samen met onze drie kinderen gaan doen…..''
,,Volgens mijn moeder riep ik als kleuter al dat ik later boer zou worden. Ik was vroeger ook echt een paardenmeisje en zwaar gefrusteerd dat wij in ons rijtjeshuis niet verder kwamen dan een konijn en een vogel. Dus toen Gijs boer bleek te zijn, was dat een hele leuke bijkomstigheid!''
,,Ik ging bij Gijs thuis dia’s kijken van zijn rondreis. Mocht gelijk mee-eten natuurlijk en was er direkt op mijn gemak. Hij woonde toen nog thuis en was “part-time’ boer. Ik heb toen wel wat van het bedrijf gezien, maar ben pas veel later wat gaan rondlopen en meehelpen (romantisch samen varkens voeren of koeien melken!) Tijdens het eten zat Trix de hond op een eigen stoel aan tafel! Het viel mij direkt op dit mensen moesten zijn die veel van hun dieren hielden!''
Hoe dacht je over het boerenleven voordat je zelf boerin werd?
Ik vind het vooral erg veel uren draaien en dat stallen uitmesten vind ik zwaar en vies.
We zien elkaar veel en spreken elkaar vaak, voor ons werkt dat heel goed. Toen we nog geen kinderen hadden, deden we het werk ook meestal samen, dat heb ik als een hele mooie tijd ervaren. Gijs heeft me leren melken, maaien, schudden enz enz en ik vond het heerlijk. Ik heb me toen laten scholen op AOC Terra, de opleiding heette “boerinnenopleiding” (echt waar!) en ik heb daar heel veel geleerd, mocht me na twee jaar dus “gediplomeerd boerin” noemen!''
Het was een heerlijke tijd?
,,Ja, want helaas heb ik eczeem en het heeft me heel wat jaren gekost voor ik heb kunnen accepteren dat het voor mij niet gezond is veel tussen de koeien te lopen. Toen Hanne geboren werd heb ik het werk achter beperkt tot het jongvee (op de trekker met kind in maxi-cosi ging gelukkig nog wel goed), na de geboorte van Jouke heb ik alles afgestoten. Voor ons werkte het niet, als Gijs achter de spits heeft, heb ik spitsuur in huis en dan stond ik kalveren te voeren terwijl de aardappels aanbrandden, eczeem all-over enz enz. Dus van lieverlee is onze rolverdeling steeds traditioneler geworden. Alhoewel Gijs wel steeds meer met de kinderen ging doen. Hij draait nergens zijn hand voor om en wil actief bij de kinderen betrokken zijn. Dus dat romantische beeld is overeind gebleven: Gijs is een vader die er altijd is voor zijn kinderen en onze jongste Ymte is eigenlijk altijd bij Gijs. Hij heeft zelfs een autostoel in de trekker gemonteerd toen Ymte uit de maxi-cosi knapte, en ze zijn echte soulmates.''
En nu? Voel je je dan geen boerin meer?
,,Ik voel me meer een Razende Roeland. Ik sjees heen en weer van school naar zwembad, van peuterspeelzaal naar gymclub en tussen dat gevlieg door probeer ik ook nog een “eenvoudige, doch voedzame maaltijd” op tafel te zetten (en dan heb ik het nog niet gehad over de brood- en fruitbakjes, drinkbekers en dat alles afgevuld volgens de schijf van vijf).
Wij zijn verhuisd van Hoogland naar Niebert (april 1998) om samen een eigen bedrijf op poten te zetten. Dat was fantastisch! Het moment dat de koeien aankwamen was echt een hoogtepunt, voor mij een tranentrekker! Het volgende (bedrijfsmatige) hoogtepunt was de eerste koe die gemolken werd in onze Lely, op 8 mei jongstleden. Hier hadden we zo lang over nagedacht en naartoe geleefd, het moment dat de eerste melk in het glas stroomde…weer tranen!''
,,Nu ik hier negen jaar op de boerderij woon, kan ik zeggen dat ik het makkelijker wonen vind op de boerderij dan in een rijtjeshuis. Toch mis ik mijn dorp bij tijd en wijle. Daar woont mijn familie, daar voel ik mij nog steeds thuis. Maar mijn kinderen zijn hier geboren en zijn hier thuis, en ik moet er niet aan denken met hen in een rijtjeshuis te wonen. Ik mis Koninginnedag met de muziekvereniging door de straten, kinderen op reveille ’s ochtends vroeg met blikken achter hun fietsen. Ik mis carnaval. Hier op de boerderij gaat dat compleet aan je voorbij, tenzij je er zelf op uit trekt. En dat doen we regelmatig: ik heb een auto en een flexibele vent die me geen strobreed in de weg legt als ik weer naar huis wil, dus als ik de balans opmaak, kan ik gerust zeggen dat ik hier goed zit!''
,,Dat had ik zelf ook niet verwacht, maar het is mij overkomen. Het lijkt me heel fijn mijn eigen netwerkje te hebben, geld binnen te brengen, en op die manier een steen bij te dragen aan het gezinsinkomen. De bijdrage die ik nu lever, laat zich niet in geld zien, en ik heb gemerkt dat het uiteindelijk toch om de pegels draait. Dan ga ik die tastbaar binnenbrengen.''
,,Toen mijn collega’s destijds kennismaakten met Gijs riep een van hen verbaasd uit dat hij er helemaal niet uitzag als een boer!! Hilarisch, zij had een boom van een vent met rode appelwangen verwacht. Nu heb ik het ook wel getroffen met een zeer aantrekkelijke boer natuurlijk. Maar verder heb ik weinig gemerkt van vooroordelen in mijn dorp. Nu ik een studie volg in de stad, merk ik dat wel. Kennelijk bestaat er voor sommige mensen maar 1 soort boer: de bio-industrie-boer en die is fout. Daar baal ik van en dat wil ik ook recht zetten. Wij zorgen goed voor onze dieren en ik probeer uit te leggen hoe wij dat doen.''
,,Ik vind het voorjaar echt een fantastisch seizoen. Elke herfst/winter overvalt me weer dat lamlendige gevoel met momenten waarin ik denk dat het nooit meer lang licht blijft. Dan denk ik dat het nooit meer ophoudt met waaien en regenen. En als dan in het voorjaar de planten zich laten zien, het land weer groen wordt en de dagen langer, dan ben ik altijd weer blij verrast en zeer dankbaar!''
,,De rust die de zonsondergang kan overbrengen''
Zestiende Boerin in Beeld
Je bent dus een speciaal soort boerin, niet 24 uur per dag?
Nooit echt bij stil gestaan. Had altijd het idee dat de boerin voor het huishouden en de kinderen was, net als oma. Dat zag ik niet echt zitten omdat ik liever zelf tussen de koeien zat. Wel wilde ik altijd ‘iets met dieren’ zoals zoveel kinderen, en was ook vaak met m’n vader op pad die ook met vee werkt. Na mijn opleiding tot paraveterinair aan de MAS in Barneveld wist ik wel zeker dat een carrière in de gezelschapsdieren niks voor mij was. Zodoende ben ik veehouderij gaan studeren op de HAS Dronten. Na mijn afstuderen kon ik op dit bedrijf terecht.''
,,Hou je vast: Ik spring elke morgen om 6.15 in de auto om van Dronten in Utrecht te komen. Na een kop koffie tegen half acht de stal in. Meestal gaat mijn collega dan melken en begeleid ik drie co-assistenten die eerst een uurtje op stal komen voordat ze met de dierenarts gaan uitrijden.
Dan voer ik de kalveren, insemineer ik tochtige koeien en zorg ik dat de stal netjes aan kant is. Er komen behoorlijk veel groepen met excursies op stal. Het moet er dus wel netjes uitzien. Afhankelijk van de dag houd ik me bezig met onderwijs of andere werkzaamheden op stal. Een onderwijsdag houd vaak in dat ik practica geef, nieuw onderwijs ontwikkel, studenten op weg help met opdrachten en verslagen bespreek. Verder komen nog regelmatig studenten op stal voor een praatje, een vraag of een adoptie-koe. (een ‘eigen’ koe die ze tijdens de dracht (de tijd dat de koe zwanger is) regelmatig opvoelen om de verschillende stadia te voelen, en waarbij de studenten tevens de partus= bevalling moeten begeleiden).
,,Eigenlijk puur toeval. Ik deed tijdens mijn opleiding elk jaar vakantiewerk op de Tolakker. Tegen de tijd dat ik afstudeerde werd ik gebeld met de vraag of ik trek had in een vaste aanstelling. Ja dus! Ik heb eerst volledig op stal gewerkt en inmiddels ben ik ook voor een gedeelte in dienst als docent waardoor ik nu veel onderwijs op stal verzorg.''
,,Het is echt kicken om de bedrijfsvoering zo voor elkaar te hebben dat de koeien weinig mankeren, optimaal melk geven etc.
Ik vind het ook erg leuk om mee te maken dat je eerstejaars studenten, die nog nooit een koe van dichtbij gezien hebben, echt compleet enthousiast kan krijgen voor de melkveehouderij. Daarbij draag je ook bij aan een positief beeld van de sector! Dat vind ik zelf belangrijk. En als laatste, maar voor mij wel heel belangrijk, ik heb als boerin een stukje vrijheid. Ik voel elke dag die uitdaging. Lekker veel buiten zijn en niet altijd in zo’n muf kantoor hoeven zitten. Veel afwisseling. Nou, redenen genoeg dus!''
,,Wanneer ik me voorstel bij een groep eerstejaars hoor ik regelmatig: “Je ziet er helemaal niet uit als boerin”. Hoe een boerin er dan wel uit hoort te zien weten ze meestal eigenlijk ook niet! Dat is wel grappig. Maar eigenlijk zijn mensen altijd erg positief en geïnteresseerd wanneer ik vertel wat ik doe.''
,,Wanneer mijn favoriete koe zich los maakt uit de koppel om even een aai te komen halen, super is dat!''
,,Gezien het feit dat ik niet echt om de hoek woon is het niet zo prettig wanneer er ’s avonds studenten bellen met de mededeling dat ze de hekken richting stal niet goed dicht hebben gedaan toen ze de koeien uit het land ophaalde, en de koeien over het hele universiteitscomplex wandelen… Achteraf wel grappig natuurlijk, ze vergeten het daarna nooooooit meer!''
,,Geniet van de ruimte en frisse lucht, ook als het land net bemest is…''
Roos Willemsen Luik, geniet van het boerinnenleven en paardrijden. Maar bovenal van haar eigen boer en boertje die ze altijd om zich heen heeft! Haar boer heeft ze trouwens door een grapje van haar vader ontmoet...
Roos op haar bruiloft, helemaal in feeststemming!
Ik woon sinds 17 december 2005 met mijn man op ons melkveebedrijf, dus op die datum werd ik officieel boerin.
Werk je mee op het bedrijf of heb je een eigen baan?
Had je zelf vooroordelen over boeren en kloppen ze?
Zou je terug willen naar de stad?
Wat vertel je mensen over het platteland?
Omschrijf je leven op de boerderij in 1 zin: